دراجلاس پارلمانی رم با حضور رئیس جمهور برگزیده مقاومت، 20نماینده پارلمان و سناتور ایتالیا، 16شهردار و معاون شهردار و 31عضو شورای شهر ایتالیا از سوی امضا کنندگان بیانیه ۱۵۰۰ شهردار ایتالیا در حمایت از اشرف و مقاومت ایران شرکت داشتند و نشان شهرهای ایتالیا و بیانیه اکثریت سنای ایتالیا به رئیسجمهور برگزیده مقاومت اهدا کردند
بیانیه اکثریت سنای جمهوری ایتالیا
حمایت از مقاومت مردم ایران
ـ با توجه به خیزشهای مردمی در ایران علیه دیکتاتوری مذهبی حاکم و تظاهرات و مقاومت شجاعانه مردم در برابر سرکوب حکومتی،
ـ با توجه به دستگیریهای گسترده و افزایش اعدامهای سیاسی و از جمله اعدام اعضای خانوادههای ساکنان اشرف که نقطه امید مردم ایران هستند، بهمنظور جلوگیری از گسترش قیام مردم،
ـ با درنظرگرفتن محاصره ساکنان اشرف -افراد حفاظتشده تحت کنوانسیون چهارم ژنو-، شکنجه روانی آنها بهطور شبانهروزی با نصب صدها بلندگو و تعرض خشونتبار نیروهای عراقی و عوامل رژیم ایران در 8آوریل که منجر به 36کشته و 350مجروح گردید که از مصادیق ” جنایت جنگی“ است،
- با توجه به اینکه رژیم ایران مانع اصلی صلح و ثبات و دموکراسی در منطقه است و برای منحرف کردن قیامهای آزادیخواهانه منطقه به سوی بنیادگرایی اسلامی تلاش میکند،
- با توجه به اینکه مجاهدین خلق ایران با اعتقاد به اسلام بردبار و دموکراتیک، آنتیتز بنیادگرایی و افراطیگری هستند،
ـ و با در نظر گرفتن راهحل سوم خانم مریم رجوی، رئیسجمهور منتخب شورای ملی مقاومت، ائتلاف اپوزیسیون دموکراتیک ایران که تغییر دموکراتیک در ایران به دست مردم و مقاومت را در چشمانداز قرار میدهد،
اکثریت سنا، دولت ایتالیا را فرا میخواند تا این اقدامات را بهعمل آورد:
ـ ارجاع پرونده سرکوب و نقض حقوقبشر در ایران به شورای امنیت ملل متحد و اعمال تحریمهای موثر علیه رژیم ایران
- اقدام نزد دولت آمریکا و سازمان ملل متحد برای خارج ساختن نیروهای نظامی عراقی از اشرف
- رسیدگیهای فوری پزشکی به مجروحان حمله اخیر
- پایاندادن به محاصره کمپ اشرف
- تضمین یک تحقیقات مستقل در رابطه با کشتار 8آوریل و مورد حسابرسی قرار دادن مسئولان جنایت
- تضمین حفاظت ساکنان کمپ و اذعان به استاتوی آنها بهعنوان افراد حفاظتشده تحت کنوانسیون چهارم ژنو
- ممانعت از جابجایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق و حمایت از راهحل اروپا (راهحل استراون استیونسون)
- بهرسمیت شناختن مقاومت ایران علیه دیکتاتوری دینی حاکم و ازسرگیری دیالوگ با شورای ملی مقاومت
مشروح اجلاس - قسمت اول
سخنان کارلو چیچولی، نایبرئیس کمیسیون خدمات اجتماعی پارلمان ایتالیا
روز به خیر خانمها و آقایان، شهرداران، نمایندگان مجلس، خیلی خوش آمدید.
بسیار خرسندم که امروز رئیسجمهور برگزیده مقاومت ایران خانم مریم رجوی اینجا حضور دارند، بسیار ممنونم از حضور شما.
رئیسجمهور رجوی نه تنها برای مردم ایران بلکه برای ما نمایندگان پارلمان ایتالیا که او را از دیرباز میشناسیم، سمبل مقاومت هستند، سمبل صداقت، روح فداکاری و یک رهبر در مبارزه برای حقوقبشر، آزادی، دموکراسی، برابری و ارزشهای شناختهشده انسانی و بیش از یک زن هستند که برای ارزشهای والا مبارزه میکند.
میخواهم همچنین به مهمانان ویژهمان که از ایالات متحده آمریکا آمدهاند، خوشآمد بگویم، بهطور خاص عالیجناب پاتریک کندی که در کنار ما هستند، سناتور رابرت توریسلی، همانطور که از نام خانوادگی او پیداست، ایتالیایی است، اگرچه همیشه در آمریکا بوده است و خانم آیرن خان، دبیرکل پیشین عفو بینالملل و طبیعتاً از همه آنهایی که به دعوت ما جواب داده و امروز اینجا حضور دارند مانند شهرداران، همکارانم در مجلس و سنا مانند سناتور مالان، معاون ریاست سنا که در پنل حضور دارند، عالیجناب الیزابتا زامپاروتی که به همراه من ریاست کمیته ایران آزاد را بر عهده دارد.
میخواهم خبر مهمی را به اطلاعتان برسانم، کمیته پارلمانی ما تاکنون حمایت 318نماینده از 630تن از کل نمایندگان مجلس را به دست آورده، یعنی اکثریت.
بنابراین اکثریت مجلس ایتالیا از تمامی گروهها در یک بیانیه این حمایت را بهعمل آورده است.
این بیانیه بهشدت نقض حقوقبشر از طرف رژیم و دیکتاتوری ملاها را محکوم میکند و حمایت از اپوزیسیون ایران را یک ضرورت میداند.
ما شاید به حوادث سالهای اخیر در ایران به اندازه کافی توجه مبذول نکردیم اما اکنون آنچه در سراسر کشورهای منطقه اتفاق میافتد، توجه ما را به خود جلب میکند.
این بیانیه همچنین جنبشی را که از سوی رئیسجمهور مریم رجوی حمایت میشود، بهرسمیت میشناسد و بر حفاظت کمپ اشرف در عراق تأکید دارد. این بیانیه در ضمن حمایت برخی از اعضای دولت را نیز دارد همچنین از حمایت 5تن از رؤسای کمیسیون پارلمان و بسیاری از نایبرئیسان کمیسیونهای مجلس برخوردار میباشد.
حمله 8آوریل بهوسیله نیروهای تحتامر مالکی علیه شهروندان اشرف که در پی تقاضای مکرر رژیم ایران صورت گرفت، یک جنایت آشکار علیه بشریت محسوب میشود و قوانین و پیمانهای بینالمللی را نقض میکند. تاکنون 36تن شامل 8زن کشته شدهاند و 340تن هم مجروح شدهاند که حال برخی از آنان وخیم است.
همانطورکه بارونس اشتون، وزیر خارجه اتحادیه اروپا، تأکید کرده است، باید یک کمیته بینالمللی مستقل برای تحقیق و تحویل مسئولان یعنی آمران و عاملان این جنایت بیشرمانه به پیشگاه عدالت تشکیل شود.
ما همچنین در بیانیهمان روی حمایت از راهحل نهایی اروپا و پیششرطهای آن یعنی خروج نیروهای عراقی از کمپ و فراخوان به حفاظت اشرف توسط سازمان ملل متحد با حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا تأکید میکنیم.
ما همچنین تقاضایمان را در مورد یک ابتکار فوری از طرف سازمان ملل، اتحادیه اروپا و آمریکا برای نجات جان زخمیهای اشرف و دسترسی آزاد آنان بهدارو و کمک پزشکی اعلام کردهایم.
ما قاطعانه از سازمان ملل متحد میخواهیم یک تیم نظارت از یونامی تشکیل داده و بهصورت دائمی در کمپ اشرف مستقر کند و محاصره توسط نیروهای مزدور رژیم ایران در اشرف برداشته شود.
فکر میکنم اینها بسیار مهم هستند و باید مورد تأیید قرار گیرند و به اجرا گذاشته شوند.
رژیم ایران حامی اصلیتروریسم در خاورمیانه، بیثباتی صلح و ثبات سیاسی در تمام منطقه است.
بهار عرب بدون تغییر رژیم در ایران هیچ ثباتی نخواهد داشت، به نظر من حمایت علنی از جنبش اپوزیسیون و حمایت و پشتیبانی از مبارزه خانم رجوی و بهطور خاص همبستگی با ساکنان اشرف و محکوم کردن جابجایی اجباری آنان باید در دستورکار قرار گیرد.
سخنان سناتور لوچو مالان
خانم رجوی، همکاران گرامی، عالیجناب رئیس جلسه و همه حضار محترم، حضور در اینجا در کنار خانم رجوی و اینکه بتوانیم کمک عملی بهکار عظیم جنبشی که خانم رجوی ریاست آن را بر عهده دارد بکنیم، بهراستی موجب افتخار است.
من همچنین این وظیفه دلپذیر را برعهده دارم که به خانم رجوی بیانیه امضا شده از طرف 166سناتور یعنی اکثریت سنا را تقدیم کنم. به ساکنان اشرف که اینگونه ناجوانمردانه مورد ظلم واقع شدند که ناقض تمامی قوانین بینالمللی است و همبستگی و حمایت همگی ما را برمیانگیزد.
من معتقدم که حمایت اکثریت مجلس ملی و سنای ایتالیا و حمایت همه شما که در اینجا حضور دارید، برای شهروندان اشرف بسیار مهم است و این تنها بهمثابه حمایت از مقاومت ایران نیست بلکه حمایت از تمدن جهان ما و تمدن روابط بینالمللی ماست. شهروندان اشرف از طرف پیمانهای ژنو حمایت و حفاظت میشوند. آنچه امروز در مورد آنها اعمال میشود، فردا آن را میتوانند بر روی هر پناهنده دیگری انجام دهند.
من معتقدم که صحبت از این نیست که عدهیی پناهنده اوضاع راحتی ندارند، در اینجا صحبت از دهها کشته و زخمی است. افرادی که بهطور ثابت مورد اختناق غیرقابلتحمل طی ماهها و سالها قرار دارند.
آنچه ما در بیانیهمان آوردهایم، در حقیقت تعهدی است که به این وسیله به دولت ایتالیا فراخوان میدهیم با پیروی از قوانین بینالمللی در مورد حفاظت حیثیت انسانی و حقوقبشر و بهویژه در مورد پناهندگان، به تعهداتش عمل کند. بنابراین آنچه که اتفاق میافتد، از حداقلهای قابلقبول هم بدتر است، زیرا نه تنها حمله و هجوم نظامی علیه افراد بیسلاح در 8آوریل صورت گرفته، بلکه بحث جابهجایی اجباری آنها نیز غیرقابلقبول است. بنابراین من امیدوارم که مسئولان سیاست خارجی آمریکا، که ما در اینجا نمایندگانی بسیار مهم و فوقالعاده از این کشور داریم، در سیاستشان تجدیدنظر بکنند. من امیدوارم اظهارات سفیر جفری پس گرفته شود زیرا که غیرقابلقبول است. من قاطعانه از کسانی که خواستار پس گرفته شدن این اظهارات هستند، حمایت میکنم و باید به سمت مسیری رفت که شهروندان اشرف پناهندگانی مشمول پیمانهای بینالمللی بهحساب آیند که نباید فراموش شود.
در پایان میخواهم بگویم تعهدات عملی مورد نیاز و ضروریست. باید در سطح بینالمللی جنبشی را که توسط خانم رجوی نمایندگی میشود، بهوضوح بهرسمیت شناخت. چرا که نمیشود گفت که ما علیه نقض حقوقبشر از سوی رژیم ایران هستیم که با خشونت اعدام میکند و اختناق وحشتناک برقرار میکند، ولی درعینحال، سازمان اصلی و جدی یعنی کسانی را که با تقدیم شهدای بسیار در مقابل این رژیم ایستادگی میکنند، قاطعانه بهرسمیت نشناخت.
خانم رجوی در اینجا کتابی دارند که در آن اسامی 20هزار شهید مقاومت علیه رژیم ملاها درج شده است. بهرسمیت شناختن این جنبش یکی از نکات اصلی بیانیه اکثریت سناست و در آن به دولت که مسئول سیاست خارجی است، فراخوان داده شده است.
باز هم از همه شما تشکر میکنم، از خانم رجوی برای حضورشان در اینجا و برای فعالیتهایشان تشکر میکنم.
دعوت از خانم مریم رجوی برای سخنرانی توسط کارلو چیچولی:
الآن ما سخنان رئیسجمهور مریم رجوی را خواهیم شنید، مهمانی که با حضورشان ما را بسیار مفتخر کردند. ایشان رئیسجمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران هستند. این دعوت برای مردم ایران و همچنین برای ما بسیار مهم است چرا که او برای مردمش نماد آزادی است. بسیار متشکرم و خواهش میکنم بفرمایید.
سخنرانی خانم مریم رجوی
منتخبان مردم ایتالیا،
شخصیتهای محترمی که در این کنفرانس حضور یافتهاید،
خوشحالم که بار دیگر در رم مهمان مردم خونگرم ایتالیا هستم.
دوستان عزیز،
6ماه از آغاز بهاران انقلابهای خاورمیانه و شمال آفریقا میگذرد.
تا امروز رژیمهای دیکتاتوری تونس و مصر سرنگون شدهاند.
رژیهمای لیبی و سوریه و یمن در سراشیب سقوطاند.
و دیکتاتوری عراق جدید در محاصره اعتراضهای فزاینده قرار گرفته است.
در ایران نیز، رژیم آخوندها با چند چالش مرگبار دست به گریبان است:
- نخست خطر قیامهای مردم ایران که هر لحظه احتمال فوران آن میرود.
- دوم تهدید مقاومت سازمانیافته که جامعه ایران بهویژه زنان و جوانان را برای کسب آزادی برمیانگیزد.
- دیگری بهار انقلابهای خاورمیانه و شمال آفریقاست که کابوس شبانهروزی رژیم است،
- و سرانجام بحران نافرمانی رئیسجمهور آخوندها و جنگ قدرت مرگبار در رأس رژیم آخوندی که کل رژیم را به سختی در تنگنا قرار داده است.
اکنون خامنهای، چه احمدینژاد را عزل کند، چه او را تا 2سال آینده حفظ کند، در هر حال ضربه بزرگی به کل رژیم وارد شده است.
زیر فشار این بنبست، آخوندها تلاش برای از بینبردن ساکنان اشرف را برونرفت خود تشخیص دادهاند.
به این منظور، در هفتههای اخیر، مقامهای این رژیم و دولت دستنشاندهاش در بغداد، دیدارها و مذاکرات متعددی با هم داشتهاند.
در چهارم تیرماه، وزیر اطلاعات رژیم آخوندی با اشاره به همین گفتگوها تصریح کرد ”ما برای فروپاشی هرچه زودتر مجاهدین برنامههایی در دستور کار گذاشتهایم و در همین رابطه با دولت عراق برای تعیینتکلیف نهایی اشرف گفتگو میکنیم“.
این توطئهها بهخصوص حمله 19فروردین، با واکنش اعتراضی وسیعی در عراق، کشورهای عربی و همچنین در اروپا و آمریکا روبهرو شد.
اکثریت نمایندگان 30پارلمان جهان و نیز خانم پیلای، کمیسر عالی حقوقبشر مللمتحد و خانم کاترین اشتون، نماینده عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در این شمارند.
در روزهای اخیر 525هزار نفر از اهالی استان دیالی عراق که اشرف در آنجا واقع است، با امضای بیانیهیی تلاش هیستریک برای از بین بردن ساکنان اشرف را یکی از وجوه دخالتهای رژیم ایران در عراق دانستند... در بیانیه خود، مردم دیالی از راهحل اعلامشده از سوی پارلمان اروپا حمایت کرده از سازمان ملل و آمریکا خواستند تا زمانی که مجاهدین در اشرف حضور دارند، حفاظت آنان را برعهده بگیرند.
به این جنبش بزرگ که بهرغم تهدیدهای دیکتاتوری حاکم بر عراق، به چنین دستاوردی در حمایت از ساکنان اشرف رسیده است، درود میفرستیم.
دوستان عزیز،
مردم خاورمیانه از اینکه دولتهای غرب پس از سالها حمایت از رژیمهای دیکتاتوری سرانجام از مردم بپاخاسته لیبی حمایت کردند، خرسندند.
با این حال، دولتهای غرب هنوز در قبال تهدید اصلی منطقه و تمام جهان یعنی دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران دچار انفعالاند.
قتلعام 19فروردین در اشرف که یک جنایت قابل پیشگیری بود، یکی از پیامدهای وخیم سیاست غیرمسئولانه غرب و بهخصوص آمریکا در قبال رژیم ایران است.
ادامه همین سیاست و سکوت و بیعملی در قبال محاصره ضدانسانیاشرف توسط دولت عراق، موضوع مجروحان را به یک تراژدی انسانی تبدیل کرده است.
ضربالاجل آخوندساخته برای بستن اشرف، زمینهساز یک فاجعه دیگر است و بیمسئولیتی آمریکا بهرغم همه تعهدات حقوقی که در قبال ساکنان اشرف دارد، به دیکتاتوری حاکم بر ایران و مزدوران عراقیش زمینه تاختطوتاز بیشتر داده است.
عدم انتشار گزارش بازدید هیأت نظامی و سیاسی و پزشکی آمریکا از اشرف بعد از قتلعام 19فروردین، مخالفت با بازدید هیأت کنگره آمریکا برای تحقیق پیرامون جنایت و طرح ایده غیرقانونی و غیرعملی جابجایی مجاهدان اشرف در داخل عراق، در عمل به ماشین کشتار رژیم آخوندی و مالکی سوخت میرساند.
اما آنچه همه طرفها از محاسبهاش عاجز هستند، انسجام و پایداری مجاهدان و قیمتی است که حاضرند برای آرمان دموکراسی بپردازند و پایگاه گستردهایست که در میان مردم ایران دارند.
امروز صورتمسأله در کشورهای منطقه، بهخصوص سوریه و لیبی، حفاظت افراد بیدفاع و بیسلاح در برابر یورش قوای مسلح و ماشین سرکوب رژیمهای استبدادی خلاصه میشود.
بحران اشرف هم چیزی نیست الا به خطر افتادن جان زندگی افراد بیسلاح در برابر یورش ستونهای زرهی.
در حمله 8آوریل از 346مجروح 225نفر گلوله و ترکش خوردهاند و 22نفر توسط هاموی زیر گرفته شدهاند.
این نتیجه هجوم قوای تا دندان مسلح به افراد بیسلاح است و راهحل آن در حفاظت ساکنان اشرف خلاصه میشود.
هر طرحی که متضمن حفاظت ساکنان اشرف نباشد، از جمله طرح جابهجایی در داخل عراق، لاجرم در دام فریبکاریهای رژیم آخوندی و دولت دستنشاندهاش در عراق میافتد و زمینهساز فجایع بزرگتری است.
اما وقتی دور کردن خطر کشتار و پاکسازی اصل گرفته میشود، انواع راهحلها برای اشرف در چشمانداز قرار میگیرد.
طرح پارلمان اروپا نیز به این دلیل از اعتبار بینالمللی و حمایت عمدهیی از سوی پارلمانهای مختلف از جمله هر دو مجلس ایتالیا برخوردار شده است که در عین ارائه یک راهحل دائمی صلحآمیز، موضوع حفاظت ساکنان اشرف در کوتاهمدت را نیز تضمین میکند.
ما اتحادیه اروپا و آمریکا را به یک ابتکارعمل بشردوستانه در رابطه با اشرف فرا میخوانیم.
راهحل واقعگرایانه و دردسترس برای دوران انتقال، استقرار هیأتی از ناظران ملل متحد در اشرف است که حفاظت آن را ایالات متحده و اتحادیه اروپا بنا به تعهدات بینالمللی خود برعهده بگیرند.
حفاظت اشرف نه فقط به سود مردم ایران بلکه به سود منطقه و جهان است که از این طریق به مقابله با مهمترین تهدید جهان امروز یعنی رژیم ایران برمیخیزند.
بار دیگر از همه شما تشکر میکنم.
سخنان اما بونینو، نایبرئیس سنای ایتالیا
با تشکر بسیار از این ابتکار، من چیز زیادی ندارم به آنچه که گفته شده اضافه کنم به غیر از اینکه سهمی از تجربهام را بهعنوان کمیسر قبلی برای کمکهای انساندوستانه و کمکهای فوری ارائه بدهم.
کاملاً واضح است که صحبت بهطور عام متمرکز روی اشرف است و کاملاً روشن است که این یک مسأله سیاسی است. اصلاً یک مشکل تکنیکی برای نجات جان یا حفاظت ۳۴۰۰تن نیست، خدا را شکر جامعه بینالمللی در تجربه میداند که چطور این کار را انجام دهد. دوشنبه 11ژوئیه، قتلعام سربنیستاست، در سال ۱۹۹۵ من کمیسر بودم و آن قتلعام اتفاق افتاد و جامعه جهانی هیچ کاری نکرد. بعد از اینکه اعلام کردند (محل امن) من از آن دفاع نکردم و این موضوع را هم اعلان کردم ولی ژنرال ملادیچ خیلی خوب فهمید که یک اعلامیه خالی از محتوا بود و هیچ حفاظتی وجود نداشت و شکست خورد. همانطور که میدانید او امروز در مقابل دادگاه لاهه قرار دارد. این را هم باید با غرور تمام بگویم که این ایده عدالت بینالمللی شاید خیلی کند باشد ولی واضح است که دیر یا زود فرا میرسد. ایده دادگاههای خوب و بعد از آن دادگاه جنایت بینالمللی، شاید به کندی اما رفتهرفته در وجدانها شروع به باز کردن راه میکند. مطمئناً خیلی کند است ولی امروز ملاویچ 16سال بعد از قتلعام در مقابلش قرار گرفته است و میتوانیم بگوییم که این هشداری برای افراد دیگری مانند اوست. بنابراین من هم به خواسته مطرح شده مبنی بر حفاظت (اشرف) اضافه میکنم که این حفاظت توسط یک تیم دائم از سازمان ملل متحد در اشرف میتواند خیلی خوب صورت گیرد. صحبت را طولانی نمیکنم و اطمینان میدهم که راهحلهایی در عمل میتوان پیدا کرد. هر زمانی که خواستیم، توانستیم انجام دهیم. مسأله کاملاً سیاسی است. مسأله این است که نمیخواهند برای حفاظت و حق حفاظت ۳۵۰۰تن دست بهعمل بزنند. شاید بعضی از قدرتهای نزدیک و دور را عصبانی کنند. بنابراین آنچه که باید از آن برای تأیید حقوق انسانی، یعنی حق حفاظت عبور کنیم، بهطور واضح یک مقاومت سیاسی است. این مقاومت موجب ایجاد مزاحمت برای برخی شبهتوازنهای نزدیک و دور است. کمیسیون اروپا یک کمیسر برای حقوقبشر و موارد فوری دارد. بهعنوان مثال وقتی مجبور شدیم با دولت مقدونیه وارد مذاکره شویم، برای اینکه دهها هزار اهالی کوزوو را که با قطارهای مسلح اخراج میشدند، بپذیرند. یکی از این قطارها را یک شب در بلاشر یافتم. فکر نمیکردم که هرگز در زندگیم بتوانم قطارهای اسکورت شده از بیرون را که پر از ساکنان کوزوو اخراجی است و فقط در نقل قولهای والدینم بود، ببینم. و فکر نمیکردم که یک نقلقول دیگری در اروپا از این نوع را داشته باشیم. بنابراین نه تنها دیدم بلکه حتی آن را لمس هم کردم.
با دولت مقدونیه مذاکره کردیم که مطمئناً مشکلاتی هم وجود داشت زیرا کشوری با تعادل قومی بود. مقدونیه یک کشور کوچک و یک کشور ضعیف بود. مطمئناً رسیدن دهها هزار اهالی کوزوو مشکلاتی سیاسی را به وجود میآورد و ما این مشکلات را تقبل کردیم و با آنها در رابطه با حفاظت و رسیدگی به آنها مذاکره کردیم. به همان صورت یک میلیون از پناهندگان کوزوو در عرض یک هفته به آنجا (آلبانی) سرازیر شدند و دیدند که جامعه بینالمللی نه تنها از لحاظ لجستیکی امکانش را داشت بلکه از نقطهنظر مذاکرات سیاسی هم با به عهده گرفتن مسئولیت، خودش را درگیر موضوع کرد. بنابراین من فکر میکنم موضوع تماماً سیاسی است، با آنکه مشکل شما بسیار وسیعتر میباشد ولی چون روی آن تمرکز وجود دارد، یک راه برای حل این بحران بهصورت عمومی در راه است. فکر میکنم یکی از راهحلهای این موضوع تقاضای رسمی از کمیسیون اروپا و کمیسر برای کمکهای انساندوستانه میباشد. دیگر زمان آن رسیده که برای نجات شروع به پاروزدن کنیم و همه ایتالیاییها و اروپاییها علائمی از وجود ارائه داده و در حد کنوانسیونهایی که امضا کردهایم، نشانهیی از پایبندی به قوانین و قوانین بینالمللی باشیم که جزیی از آن هستیم. بنابراین فکر میکنم با جبران آن و ارتقای آن به یک سطح بالای قوانین بینالملل، شاید بتوانیم یک کمکی هم برای شما باشیم.
با تشکر
سخنان سناتور رابرت توریسلی
متشکرم. اجازه بدهید ابتدا از شما عذرخواهی کنم که به زبان انگلیسی با شما صحبت میکنم. اسم من ایتالیایی است، چهرهام هم ایتالیایی است و فرهنگ من نیز همچنان ایتالیایی مانده است.
هر نسلی در زمان خود با آزمایشی روبهرو است، همچنین با مسائل مختلف. وقتی از نزدیک به این موضوعات نگاه کنیم معمولاً دشوار است آنها را بشناسیم اما بعد از مدتی آنها واضحتر جلوه میکنند. آرمان مردم ایران مسأله ما است. میدانم منافعی که ما با آنها در افتادهایم قدرتمند هستند. حال که در کنار پاتریک کندی نشستهام، به یاد زمانی میافتم که عموی او سناتور رابرت کندی از آفریقای جنوبی دیدار میکرد و یک دانشجوی معمولی از او پرسید: «با توجه به قدرت دولت آفریقای جنوبی چگونه دانشجویان عادی میتوانند به آپارتاید خاتمه دهند» ؟ او پاسخ داد: «هیچ وقت به نیروی یک فرد برای تغییر مسیر تاریخ شک نکنید». یک کشاورز از ویرجینیا در آمریکا انقلابی را جرقه زد، یک کشیش نقطه شروع دوران اصلاحات مذهبی را رقم زد و یک زن جوان بود که تمام فرانسه را متحد نمود. و فیالواقع این «فرد» بوده است که مسیر تاریخ را تغییر داده است.
ملایان در دنیا نفوذ دارند و من میدانم که افراد از تسلیحات، پول و نفت آنها حساب میبرند. اما ما چیزی داریم که بسا نیرومندتر است. بخشی از این قدرت در ساده بودن درخواستی است که داریم. آنچه ساکنان اشرف در تحلیل نهایی میخواهند واقعاً عبارت از چیست؟ چرا در میدان جمع میشوند؟ این افراد از ما چه میخواهند؟ من زمانی را در دوران جوانی و نمایندگی در کنگره به یاد میآورم که لخ والسا به کنگره آمریکا آمد و در آنجا سخنانی را ایراد نمود. من هیچوقت آن لحظه را از یاد نخواهم برد. او گفت سالهایی که در یک کشتیسازی در گدانسک کار میکرد کارگران مورد آزار و اذیت قرار میگرفتند، حقوق آنها قطع میشد، و آنها بهخاطر سخنرانی اخراج میشدند و صحنه را ترک میکردند و به خانهشان میرفتند. مردم تهدید میشدند و صدمه میدیدند، اما فقط صحنه را ترک میکردند و به خانه میرفتند. یک روز او کارخانه را ترک کرد تا به خانه برود، او خانهیی را در سمت راست دید و دیوار کارخانه را در سمت چپ خود یافت و گفت: «دیگر کافی است». او جلوی دیوار ایستاد و از کارگران خواست که بنشینند و اینگونه دولت کمونیستی لهستان فرو ریخت.
یک نسل کامل از ایرانیان آزادی خود را از دست دادهاند. ما اینجا نیامدهایم تا برای ثروت یا مقام مبارزه کنیم. آنها تنها چیزی را میخواهند که شما و من برای یک نسل از آن برخوردار بودهایم؛ حق آزادی بیان، حق پرستش پروردگار خود، حق اجتماع، و انتخاب دولتشان. یعنی حقوق اساسی که خدا به همه ما عطا کرده است. من افتخار میکنم که در نسل ما، فرصت یافتهایم در کنار کسانی که در لیبی و مصر سرکوب میشوند بایستیم. ما با کسانی که در سوریه هستند احساس همدردی داریم. ما سرتاسر جهان را برای کسانی که در برمه یا تایلند بودهاند و ممکن است تحت لوای مذهب مورد اذیت و آزار قرار بگیرند جستجو کردهایم. تفاوت آنها با مردم ایران چیست؟ آنها چه کار کردهاند؟ چه چیزی در خصلت یا تاریخ آنها است که به ما اجازه میدهد از سرنوشت آنها چشمپوشی کنیم؟
در زندگیم خیلی چیزها بوده که برای من در سرزمینی که اجداد ایتالیاییام بهعنوان خانه خود انتخاب کردند مایه افتخار بوده است. آمریکا نقش منحصر بفردی را در تاریخ ایفا کرده است و ما بارها خواستهایم که در کنار فقیر علیه غنی و (کنار) ضعیف علیه قوی بایستیم. اما نه این بار. من امیدوارم و هنوز بر این باورم که در نهایت آمریکا کار صحیح را انجام خواهد داد چرا که معمولاً سرانجام آمریکا کار صحیح را انجام میدهد. اما ما دیر دست به کار شدهایم. شما چطور؟
ایتالیا کشوری نیست که پنجاه سال پیش بود. شما فقیر نیستید، غنی هستید. شما ضعیف نیستید، قوی هستید. شما فراموش نکردهاید که در میان رهبران هستید. شما یکی از بزرگترین دموکراسیهای دنیا هستید. آیا صدایی در این پارلمان هست که بگوید دیگران شاید منتظر بمانند، اما ما رهبری میکنیم. دیگران شاید فراموش کرده باشند اما ما به یاد داریم. میدانم که سیاست دشوار است اما بهاندازه کافی زندگی کردهام و در دولت بودهام که بدانم میتوان به نقطهیی رسید که دیگر سیاست اهمیت نداشته باشد. اگر بهاندازه برخی از ما در دولت وقت سپری کرده باشید، زمانی کل این دوران زندگی خود را جمع میزنید و از خود میپرسید: آیا من در طرف درست ایستاده بودم؟ آیا کسی هست که در قلب خود شک داشته باشد که ایستادن در مقابل ملاها و متوقف کردن شکنجه و اذیت و آزار، و ایستادن در کنار مردم ایران عمل درستی است؟
آخر هفته است و در آمریکا تعطیل است و همه ما میتوانستیم مشغول کارهای دیگری باشیم. من به اینجا آمدهام چرا که بهاندازه پدر یا پدربزرگم به این کشور اعتقاد دارم. در رابطه با آمریکا حرف نمیزنم، من به این کشور ( ایتالیا) اعتقاد دارم. در هیچ کجای دنیا انسانهایی وجود ندارد که این چنین فرهنگ پرمهر و مهماننوازی مانند ایتالیا داشته باشند. در زمانی که دیگران تنها به انتظار نشستهاند، شما جای آنها را پر کنید و از آزادی ایران سخن بگویید.
از همه شما بسیار متشکرم.
بیانیه اکثریت سنای جمهوری ایتالیا
حمایت از مقاومت مردم ایران
ـ با توجه به خیزشهای مردمی در ایران علیه دیکتاتوری مذهبی حاکم و تظاهرات و مقاومت شجاعانه مردم در برابر سرکوب حکومتی،
ـ با توجه به دستگیریهای گسترده و افزایش اعدامهای سیاسی و از جمله اعدام اعضای خانوادههای ساکنان اشرف که نقطه امید مردم ایران هستند، بهمنظور جلوگیری از گسترش قیام مردم،
ـ با درنظرگرفتن محاصره ساکنان اشرف -افراد حفاظتشده تحت کنوانسیون چهارم ژنو-، شکنجه روانی آنها بهطور شبانهروزی با نصب صدها بلندگو و تعرض خشونتبار نیروهای عراقی و عوامل رژیم ایران در 8آوریل که منجر به 36کشته و 350مجروح گردید که از مصادیق ” جنایت جنگی“ است،
- با توجه به اینکه رژیم ایران مانع اصلی صلح و ثبات و دموکراسی در منطقه است و برای منحرف کردن قیامهای آزادیخواهانه منطقه به سوی بنیادگرایی اسلامی تلاش میکند،
- با توجه به اینکه مجاهدین خلق ایران با اعتقاد به اسلام بردبار و دموکراتیک، آنتیتز بنیادگرایی و افراطیگری هستند،
ـ و با در نظر گرفتن راهحل سوم خانم مریم رجوی، رئیسجمهور منتخب شورای ملی مقاومت، ائتلاف اپوزیسیون دموکراتیک ایران که تغییر دموکراتیک در ایران به دست مردم و مقاومت را در چشمانداز قرار میدهد،
اکثریت سنا، دولت ایتالیا را فرا میخواند تا این اقدامات را بهعمل آورد:
ـ ارجاع پرونده سرکوب و نقض حقوقبشر در ایران به شورای امنیت ملل متحد و اعمال تحریمهای موثر علیه رژیم ایران
- اقدام نزد دولت آمریکا و سازمان ملل متحد برای خارج ساختن نیروهای نظامی عراقی از اشرف
- رسیدگیهای فوری پزشکی به مجروحان حمله اخیر
- پایاندادن به محاصره کمپ اشرف
- تضمین یک تحقیقات مستقل در رابطه با کشتار 8آوریل و مورد حسابرسی قرار دادن مسئولان جنایت
- تضمین حفاظت ساکنان کمپ و اذعان به استاتوی آنها بهعنوان افراد حفاظتشده تحت کنوانسیون چهارم ژنو
- ممانعت از جابجایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق و حمایت از راهحل اروپا (راهحل استراون استیونسون)
- بهرسمیت شناختن مقاومت ایران علیه دیکتاتوری دینی حاکم و ازسرگیری دیالوگ با شورای ملی مقاومت
مشروح اجلاس - قسمت اول
سخنان کارلو چیچولی، نایبرئیس کمیسیون خدمات اجتماعی پارلمان ایتالیا
روز به خیر خانمها و آقایان، شهرداران، نمایندگان مجلس، خیلی خوش آمدید.
بسیار خرسندم که امروز رئیسجمهور برگزیده مقاومت ایران خانم مریم رجوی اینجا حضور دارند، بسیار ممنونم از حضور شما.
رئیسجمهور رجوی نه تنها برای مردم ایران بلکه برای ما نمایندگان پارلمان ایتالیا که او را از دیرباز میشناسیم، سمبل مقاومت هستند، سمبل صداقت، روح فداکاری و یک رهبر در مبارزه برای حقوقبشر، آزادی، دموکراسی، برابری و ارزشهای شناختهشده انسانی و بیش از یک زن هستند که برای ارزشهای والا مبارزه میکند.
میخواهم همچنین به مهمانان ویژهمان که از ایالات متحده آمریکا آمدهاند، خوشآمد بگویم، بهطور خاص عالیجناب پاتریک کندی که در کنار ما هستند، سناتور رابرت توریسلی، همانطور که از نام خانوادگی او پیداست، ایتالیایی است، اگرچه همیشه در آمریکا بوده است و خانم آیرن خان، دبیرکل پیشین عفو بینالملل و طبیعتاً از همه آنهایی که به دعوت ما جواب داده و امروز اینجا حضور دارند مانند شهرداران، همکارانم در مجلس و سنا مانند سناتور مالان، معاون ریاست سنا که در پنل حضور دارند، عالیجناب الیزابتا زامپاروتی که به همراه من ریاست کمیته ایران آزاد را بر عهده دارد.
میخواهم خبر مهمی را به اطلاعتان برسانم، کمیته پارلمانی ما تاکنون حمایت 318نماینده از 630تن از کل نمایندگان مجلس را به دست آورده، یعنی اکثریت.
بنابراین اکثریت مجلس ایتالیا از تمامی گروهها در یک بیانیه این حمایت را بهعمل آورده است.
این بیانیه بهشدت نقض حقوقبشر از طرف رژیم و دیکتاتوری ملاها را محکوم میکند و حمایت از اپوزیسیون ایران را یک ضرورت میداند.
ما شاید به حوادث سالهای اخیر در ایران به اندازه کافی توجه مبذول نکردیم اما اکنون آنچه در سراسر کشورهای منطقه اتفاق میافتد، توجه ما را به خود جلب میکند.
این بیانیه همچنین جنبشی را که از سوی رئیسجمهور مریم رجوی حمایت میشود، بهرسمیت میشناسد و بر حفاظت کمپ اشرف در عراق تأکید دارد. این بیانیه در ضمن حمایت برخی از اعضای دولت را نیز دارد همچنین از حمایت 5تن از رؤسای کمیسیون پارلمان و بسیاری از نایبرئیسان کمیسیونهای مجلس برخوردار میباشد.
حمله 8آوریل بهوسیله نیروهای تحتامر مالکی علیه شهروندان اشرف که در پی تقاضای مکرر رژیم ایران صورت گرفت، یک جنایت آشکار علیه بشریت محسوب میشود و قوانین و پیمانهای بینالمللی را نقض میکند. تاکنون 36تن شامل 8زن کشته شدهاند و 340تن هم مجروح شدهاند که حال برخی از آنان وخیم است.
همانطورکه بارونس اشتون، وزیر خارجه اتحادیه اروپا، تأکید کرده است، باید یک کمیته بینالمللی مستقل برای تحقیق و تحویل مسئولان یعنی آمران و عاملان این جنایت بیشرمانه به پیشگاه عدالت تشکیل شود.
ما همچنین در بیانیهمان روی حمایت از راهحل نهایی اروپا و پیششرطهای آن یعنی خروج نیروهای عراقی از کمپ و فراخوان به حفاظت اشرف توسط سازمان ملل متحد با حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا تأکید میکنیم.
ما همچنین تقاضایمان را در مورد یک ابتکار فوری از طرف سازمان ملل، اتحادیه اروپا و آمریکا برای نجات جان زخمیهای اشرف و دسترسی آزاد آنان بهدارو و کمک پزشکی اعلام کردهایم.
ما قاطعانه از سازمان ملل متحد میخواهیم یک تیم نظارت از یونامی تشکیل داده و بهصورت دائمی در کمپ اشرف مستقر کند و محاصره توسط نیروهای مزدور رژیم ایران در اشرف برداشته شود.
فکر میکنم اینها بسیار مهم هستند و باید مورد تأیید قرار گیرند و به اجرا گذاشته شوند.
رژیم ایران حامی اصلیتروریسم در خاورمیانه، بیثباتی صلح و ثبات سیاسی در تمام منطقه است.
بهار عرب بدون تغییر رژیم در ایران هیچ ثباتی نخواهد داشت، به نظر من حمایت علنی از جنبش اپوزیسیون و حمایت و پشتیبانی از مبارزه خانم رجوی و بهطور خاص همبستگی با ساکنان اشرف و محکوم کردن جابجایی اجباری آنان باید در دستورکار قرار گیرد.
سخنان سناتور لوچو مالان
خانم رجوی، همکاران گرامی، عالیجناب رئیس جلسه و همه حضار محترم، حضور در اینجا در کنار خانم رجوی و اینکه بتوانیم کمک عملی بهکار عظیم جنبشی که خانم رجوی ریاست آن را بر عهده دارد بکنیم، بهراستی موجب افتخار است.
من همچنین این وظیفه دلپذیر را برعهده دارم که به خانم رجوی بیانیه امضا شده از طرف 166سناتور یعنی اکثریت سنا را تقدیم کنم. به ساکنان اشرف که اینگونه ناجوانمردانه مورد ظلم واقع شدند که ناقض تمامی قوانین بینالمللی است و همبستگی و حمایت همگی ما را برمیانگیزد.
من معتقدم که حمایت اکثریت مجلس ملی و سنای ایتالیا و حمایت همه شما که در اینجا حضور دارید، برای شهروندان اشرف بسیار مهم است و این تنها بهمثابه حمایت از مقاومت ایران نیست بلکه حمایت از تمدن جهان ما و تمدن روابط بینالمللی ماست. شهروندان اشرف از طرف پیمانهای ژنو حمایت و حفاظت میشوند. آنچه امروز در مورد آنها اعمال میشود، فردا آن را میتوانند بر روی هر پناهنده دیگری انجام دهند.
من معتقدم که صحبت از این نیست که عدهیی پناهنده اوضاع راحتی ندارند، در اینجا صحبت از دهها کشته و زخمی است. افرادی که بهطور ثابت مورد اختناق غیرقابلتحمل طی ماهها و سالها قرار دارند.
آنچه ما در بیانیهمان آوردهایم، در حقیقت تعهدی است که به این وسیله به دولت ایتالیا فراخوان میدهیم با پیروی از قوانین بینالمللی در مورد حفاظت حیثیت انسانی و حقوقبشر و بهویژه در مورد پناهندگان، به تعهداتش عمل کند. بنابراین آنچه که اتفاق میافتد، از حداقلهای قابلقبول هم بدتر است، زیرا نه تنها حمله و هجوم نظامی علیه افراد بیسلاح در 8آوریل صورت گرفته، بلکه بحث جابهجایی اجباری آنها نیز غیرقابلقبول است. بنابراین من امیدوارم که مسئولان سیاست خارجی آمریکا، که ما در اینجا نمایندگانی بسیار مهم و فوقالعاده از این کشور داریم، در سیاستشان تجدیدنظر بکنند. من امیدوارم اظهارات سفیر جفری پس گرفته شود زیرا که غیرقابلقبول است. من قاطعانه از کسانی که خواستار پس گرفته شدن این اظهارات هستند، حمایت میکنم و باید به سمت مسیری رفت که شهروندان اشرف پناهندگانی مشمول پیمانهای بینالمللی بهحساب آیند که نباید فراموش شود.
در پایان میخواهم بگویم تعهدات عملی مورد نیاز و ضروریست. باید در سطح بینالمللی جنبشی را که توسط خانم رجوی نمایندگی میشود، بهوضوح بهرسمیت شناخت. چرا که نمیشود گفت که ما علیه نقض حقوقبشر از سوی رژیم ایران هستیم که با خشونت اعدام میکند و اختناق وحشتناک برقرار میکند، ولی درعینحال، سازمان اصلی و جدی یعنی کسانی را که با تقدیم شهدای بسیار در مقابل این رژیم ایستادگی میکنند، قاطعانه بهرسمیت نشناخت.
خانم رجوی در اینجا کتابی دارند که در آن اسامی 20هزار شهید مقاومت علیه رژیم ملاها درج شده است. بهرسمیت شناختن این جنبش یکی از نکات اصلی بیانیه اکثریت سناست و در آن به دولت که مسئول سیاست خارجی است، فراخوان داده شده است.
باز هم از همه شما تشکر میکنم، از خانم رجوی برای حضورشان در اینجا و برای فعالیتهایشان تشکر میکنم.
دعوت از خانم مریم رجوی برای سخنرانی توسط کارلو چیچولی:
الآن ما سخنان رئیسجمهور مریم رجوی را خواهیم شنید، مهمانی که با حضورشان ما را بسیار مفتخر کردند. ایشان رئیسجمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران هستند. این دعوت برای مردم ایران و همچنین برای ما بسیار مهم است چرا که او برای مردمش نماد آزادی است. بسیار متشکرم و خواهش میکنم بفرمایید.
سخنرانی خانم مریم رجوی
منتخبان مردم ایتالیا،
شخصیتهای محترمی که در این کنفرانس حضور یافتهاید،
خوشحالم که بار دیگر در رم مهمان مردم خونگرم ایتالیا هستم.
دوستان عزیز،
6ماه از آغاز بهاران انقلابهای خاورمیانه و شمال آفریقا میگذرد.
تا امروز رژیمهای دیکتاتوری تونس و مصر سرنگون شدهاند.
رژیهمای لیبی و سوریه و یمن در سراشیب سقوطاند.
و دیکتاتوری عراق جدید در محاصره اعتراضهای فزاینده قرار گرفته است.
در ایران نیز، رژیم آخوندها با چند چالش مرگبار دست به گریبان است:
- نخست خطر قیامهای مردم ایران که هر لحظه احتمال فوران آن میرود.
- دوم تهدید مقاومت سازمانیافته که جامعه ایران بهویژه زنان و جوانان را برای کسب آزادی برمیانگیزد.
- دیگری بهار انقلابهای خاورمیانه و شمال آفریقاست که کابوس شبانهروزی رژیم است،
- و سرانجام بحران نافرمانی رئیسجمهور آخوندها و جنگ قدرت مرگبار در رأس رژیم آخوندی که کل رژیم را به سختی در تنگنا قرار داده است.
اکنون خامنهای، چه احمدینژاد را عزل کند، چه او را تا 2سال آینده حفظ کند، در هر حال ضربه بزرگی به کل رژیم وارد شده است.
زیر فشار این بنبست، آخوندها تلاش برای از بینبردن ساکنان اشرف را برونرفت خود تشخیص دادهاند.
به این منظور، در هفتههای اخیر، مقامهای این رژیم و دولت دستنشاندهاش در بغداد، دیدارها و مذاکرات متعددی با هم داشتهاند.
در چهارم تیرماه، وزیر اطلاعات رژیم آخوندی با اشاره به همین گفتگوها تصریح کرد ”ما برای فروپاشی هرچه زودتر مجاهدین برنامههایی در دستور کار گذاشتهایم و در همین رابطه با دولت عراق برای تعیینتکلیف نهایی اشرف گفتگو میکنیم“.
این توطئهها بهخصوص حمله 19فروردین، با واکنش اعتراضی وسیعی در عراق، کشورهای عربی و همچنین در اروپا و آمریکا روبهرو شد.
اکثریت نمایندگان 30پارلمان جهان و نیز خانم پیلای، کمیسر عالی حقوقبشر مللمتحد و خانم کاترین اشتون، نماینده عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در این شمارند.
در روزهای اخیر 525هزار نفر از اهالی استان دیالی عراق که اشرف در آنجا واقع است، با امضای بیانیهیی تلاش هیستریک برای از بین بردن ساکنان اشرف را یکی از وجوه دخالتهای رژیم ایران در عراق دانستند... در بیانیه خود، مردم دیالی از راهحل اعلامشده از سوی پارلمان اروپا حمایت کرده از سازمان ملل و آمریکا خواستند تا زمانی که مجاهدین در اشرف حضور دارند، حفاظت آنان را برعهده بگیرند.
به این جنبش بزرگ که بهرغم تهدیدهای دیکتاتوری حاکم بر عراق، به چنین دستاوردی در حمایت از ساکنان اشرف رسیده است، درود میفرستیم.
دوستان عزیز،
مردم خاورمیانه از اینکه دولتهای غرب پس از سالها حمایت از رژیمهای دیکتاتوری سرانجام از مردم بپاخاسته لیبی حمایت کردند، خرسندند.
با این حال، دولتهای غرب هنوز در قبال تهدید اصلی منطقه و تمام جهان یعنی دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران دچار انفعالاند.
قتلعام 19فروردین در اشرف که یک جنایت قابل پیشگیری بود، یکی از پیامدهای وخیم سیاست غیرمسئولانه غرب و بهخصوص آمریکا در قبال رژیم ایران است.
ادامه همین سیاست و سکوت و بیعملی در قبال محاصره ضدانسانیاشرف توسط دولت عراق، موضوع مجروحان را به یک تراژدی انسانی تبدیل کرده است.
ضربالاجل آخوندساخته برای بستن اشرف، زمینهساز یک فاجعه دیگر است و بیمسئولیتی آمریکا بهرغم همه تعهدات حقوقی که در قبال ساکنان اشرف دارد، به دیکتاتوری حاکم بر ایران و مزدوران عراقیش زمینه تاختطوتاز بیشتر داده است.
عدم انتشار گزارش بازدید هیأت نظامی و سیاسی و پزشکی آمریکا از اشرف بعد از قتلعام 19فروردین، مخالفت با بازدید هیأت کنگره آمریکا برای تحقیق پیرامون جنایت و طرح ایده غیرقانونی و غیرعملی جابجایی مجاهدان اشرف در داخل عراق، در عمل به ماشین کشتار رژیم آخوندی و مالکی سوخت میرساند.
اما آنچه همه طرفها از محاسبهاش عاجز هستند، انسجام و پایداری مجاهدان و قیمتی است که حاضرند برای آرمان دموکراسی بپردازند و پایگاه گستردهایست که در میان مردم ایران دارند.
امروز صورتمسأله در کشورهای منطقه، بهخصوص سوریه و لیبی، حفاظت افراد بیدفاع و بیسلاح در برابر یورش قوای مسلح و ماشین سرکوب رژیمهای استبدادی خلاصه میشود.
بحران اشرف هم چیزی نیست الا به خطر افتادن جان زندگی افراد بیسلاح در برابر یورش ستونهای زرهی.
در حمله 8آوریل از 346مجروح 225نفر گلوله و ترکش خوردهاند و 22نفر توسط هاموی زیر گرفته شدهاند.
این نتیجه هجوم قوای تا دندان مسلح به افراد بیسلاح است و راهحل آن در حفاظت ساکنان اشرف خلاصه میشود.
هر طرحی که متضمن حفاظت ساکنان اشرف نباشد، از جمله طرح جابهجایی در داخل عراق، لاجرم در دام فریبکاریهای رژیم آخوندی و دولت دستنشاندهاش در عراق میافتد و زمینهساز فجایع بزرگتری است.
اما وقتی دور کردن خطر کشتار و پاکسازی اصل گرفته میشود، انواع راهحلها برای اشرف در چشمانداز قرار میگیرد.
طرح پارلمان اروپا نیز به این دلیل از اعتبار بینالمللی و حمایت عمدهیی از سوی پارلمانهای مختلف از جمله هر دو مجلس ایتالیا برخوردار شده است که در عین ارائه یک راهحل دائمی صلحآمیز، موضوع حفاظت ساکنان اشرف در کوتاهمدت را نیز تضمین میکند.
ما اتحادیه اروپا و آمریکا را به یک ابتکارعمل بشردوستانه در رابطه با اشرف فرا میخوانیم.
راهحل واقعگرایانه و دردسترس برای دوران انتقال، استقرار هیأتی از ناظران ملل متحد در اشرف است که حفاظت آن را ایالات متحده و اتحادیه اروپا بنا به تعهدات بینالمللی خود برعهده بگیرند.
حفاظت اشرف نه فقط به سود مردم ایران بلکه به سود منطقه و جهان است که از این طریق به مقابله با مهمترین تهدید جهان امروز یعنی رژیم ایران برمیخیزند.
بار دیگر از همه شما تشکر میکنم.
سخنان اما بونینو، نایبرئیس سنای ایتالیا
با تشکر بسیار از این ابتکار، من چیز زیادی ندارم به آنچه که گفته شده اضافه کنم به غیر از اینکه سهمی از تجربهام را بهعنوان کمیسر قبلی برای کمکهای انساندوستانه و کمکهای فوری ارائه بدهم.
کاملاً واضح است که صحبت بهطور عام متمرکز روی اشرف است و کاملاً روشن است که این یک مسأله سیاسی است. اصلاً یک مشکل تکنیکی برای نجات جان یا حفاظت ۳۴۰۰تن نیست، خدا را شکر جامعه بینالمللی در تجربه میداند که چطور این کار را انجام دهد. دوشنبه 11ژوئیه، قتلعام سربنیستاست، در سال ۱۹۹۵ من کمیسر بودم و آن قتلعام اتفاق افتاد و جامعه جهانی هیچ کاری نکرد. بعد از اینکه اعلام کردند (محل امن) من از آن دفاع نکردم و این موضوع را هم اعلان کردم ولی ژنرال ملادیچ خیلی خوب فهمید که یک اعلامیه خالی از محتوا بود و هیچ حفاظتی وجود نداشت و شکست خورد. همانطور که میدانید او امروز در مقابل دادگاه لاهه قرار دارد. این را هم باید با غرور تمام بگویم که این ایده عدالت بینالمللی شاید خیلی کند باشد ولی واضح است که دیر یا زود فرا میرسد. ایده دادگاههای خوب و بعد از آن دادگاه جنایت بینالمللی، شاید به کندی اما رفتهرفته در وجدانها شروع به باز کردن راه میکند. مطمئناً خیلی کند است ولی امروز ملاویچ 16سال بعد از قتلعام در مقابلش قرار گرفته است و میتوانیم بگوییم که این هشداری برای افراد دیگری مانند اوست. بنابراین من هم به خواسته مطرح شده مبنی بر حفاظت (اشرف) اضافه میکنم که این حفاظت توسط یک تیم دائم از سازمان ملل متحد در اشرف میتواند خیلی خوب صورت گیرد. صحبت را طولانی نمیکنم و اطمینان میدهم که راهحلهایی در عمل میتوان پیدا کرد. هر زمانی که خواستیم، توانستیم انجام دهیم. مسأله کاملاً سیاسی است. مسأله این است که نمیخواهند برای حفاظت و حق حفاظت ۳۵۰۰تن دست بهعمل بزنند. شاید بعضی از قدرتهای نزدیک و دور را عصبانی کنند. بنابراین آنچه که باید از آن برای تأیید حقوق انسانی، یعنی حق حفاظت عبور کنیم، بهطور واضح یک مقاومت سیاسی است. این مقاومت موجب ایجاد مزاحمت برای برخی شبهتوازنهای نزدیک و دور است. کمیسیون اروپا یک کمیسر برای حقوقبشر و موارد فوری دارد. بهعنوان مثال وقتی مجبور شدیم با دولت مقدونیه وارد مذاکره شویم، برای اینکه دهها هزار اهالی کوزوو را که با قطارهای مسلح اخراج میشدند، بپذیرند. یکی از این قطارها را یک شب در بلاشر یافتم. فکر نمیکردم که هرگز در زندگیم بتوانم قطارهای اسکورت شده از بیرون را که پر از ساکنان کوزوو اخراجی است و فقط در نقل قولهای والدینم بود، ببینم. و فکر نمیکردم که یک نقلقول دیگری در اروپا از این نوع را داشته باشیم. بنابراین نه تنها دیدم بلکه حتی آن را لمس هم کردم.
با دولت مقدونیه مذاکره کردیم که مطمئناً مشکلاتی هم وجود داشت زیرا کشوری با تعادل قومی بود. مقدونیه یک کشور کوچک و یک کشور ضعیف بود. مطمئناً رسیدن دهها هزار اهالی کوزوو مشکلاتی سیاسی را به وجود میآورد و ما این مشکلات را تقبل کردیم و با آنها در رابطه با حفاظت و رسیدگی به آنها مذاکره کردیم. به همان صورت یک میلیون از پناهندگان کوزوو در عرض یک هفته به آنجا (آلبانی) سرازیر شدند و دیدند که جامعه بینالمللی نه تنها از لحاظ لجستیکی امکانش را داشت بلکه از نقطهنظر مذاکرات سیاسی هم با به عهده گرفتن مسئولیت، خودش را درگیر موضوع کرد. بنابراین من فکر میکنم موضوع تماماً سیاسی است، با آنکه مشکل شما بسیار وسیعتر میباشد ولی چون روی آن تمرکز وجود دارد، یک راه برای حل این بحران بهصورت عمومی در راه است. فکر میکنم یکی از راهحلهای این موضوع تقاضای رسمی از کمیسیون اروپا و کمیسر برای کمکهای انساندوستانه میباشد. دیگر زمان آن رسیده که برای نجات شروع به پاروزدن کنیم و همه ایتالیاییها و اروپاییها علائمی از وجود ارائه داده و در حد کنوانسیونهایی که امضا کردهایم، نشانهیی از پایبندی به قوانین و قوانین بینالمللی باشیم که جزیی از آن هستیم. بنابراین فکر میکنم با جبران آن و ارتقای آن به یک سطح بالای قوانین بینالملل، شاید بتوانیم یک کمکی هم برای شما باشیم.
با تشکر
سخنان سناتور رابرت توریسلی
متشکرم. اجازه بدهید ابتدا از شما عذرخواهی کنم که به زبان انگلیسی با شما صحبت میکنم. اسم من ایتالیایی است، چهرهام هم ایتالیایی است و فرهنگ من نیز همچنان ایتالیایی مانده است.
هر نسلی در زمان خود با آزمایشی روبهرو است، همچنین با مسائل مختلف. وقتی از نزدیک به این موضوعات نگاه کنیم معمولاً دشوار است آنها را بشناسیم اما بعد از مدتی آنها واضحتر جلوه میکنند. آرمان مردم ایران مسأله ما است. میدانم منافعی که ما با آنها در افتادهایم قدرتمند هستند. حال که در کنار پاتریک کندی نشستهام، به یاد زمانی میافتم که عموی او سناتور رابرت کندی از آفریقای جنوبی دیدار میکرد و یک دانشجوی معمولی از او پرسید: «با توجه به قدرت دولت آفریقای جنوبی چگونه دانشجویان عادی میتوانند به آپارتاید خاتمه دهند» ؟ او پاسخ داد: «هیچ وقت به نیروی یک فرد برای تغییر مسیر تاریخ شک نکنید». یک کشاورز از ویرجینیا در آمریکا انقلابی را جرقه زد، یک کشیش نقطه شروع دوران اصلاحات مذهبی را رقم زد و یک زن جوان بود که تمام فرانسه را متحد نمود. و فیالواقع این «فرد» بوده است که مسیر تاریخ را تغییر داده است.
ملایان در دنیا نفوذ دارند و من میدانم که افراد از تسلیحات، پول و نفت آنها حساب میبرند. اما ما چیزی داریم که بسا نیرومندتر است. بخشی از این قدرت در ساده بودن درخواستی است که داریم. آنچه ساکنان اشرف در تحلیل نهایی میخواهند واقعاً عبارت از چیست؟ چرا در میدان جمع میشوند؟ این افراد از ما چه میخواهند؟ من زمانی را در دوران جوانی و نمایندگی در کنگره به یاد میآورم که لخ والسا به کنگره آمریکا آمد و در آنجا سخنانی را ایراد نمود. من هیچوقت آن لحظه را از یاد نخواهم برد. او گفت سالهایی که در یک کشتیسازی در گدانسک کار میکرد کارگران مورد آزار و اذیت قرار میگرفتند، حقوق آنها قطع میشد، و آنها بهخاطر سخنرانی اخراج میشدند و صحنه را ترک میکردند و به خانهشان میرفتند. مردم تهدید میشدند و صدمه میدیدند، اما فقط صحنه را ترک میکردند و به خانه میرفتند. یک روز او کارخانه را ترک کرد تا به خانه برود، او خانهیی را در سمت راست دید و دیوار کارخانه را در سمت چپ خود یافت و گفت: «دیگر کافی است». او جلوی دیوار ایستاد و از کارگران خواست که بنشینند و اینگونه دولت کمونیستی لهستان فرو ریخت.
یک نسل کامل از ایرانیان آزادی خود را از دست دادهاند. ما اینجا نیامدهایم تا برای ثروت یا مقام مبارزه کنیم. آنها تنها چیزی را میخواهند که شما و من برای یک نسل از آن برخوردار بودهایم؛ حق آزادی بیان، حق پرستش پروردگار خود، حق اجتماع، و انتخاب دولتشان. یعنی حقوق اساسی که خدا به همه ما عطا کرده است. من افتخار میکنم که در نسل ما، فرصت یافتهایم در کنار کسانی که در لیبی و مصر سرکوب میشوند بایستیم. ما با کسانی که در سوریه هستند احساس همدردی داریم. ما سرتاسر جهان را برای کسانی که در برمه یا تایلند بودهاند و ممکن است تحت لوای مذهب مورد اذیت و آزار قرار بگیرند جستجو کردهایم. تفاوت آنها با مردم ایران چیست؟ آنها چه کار کردهاند؟ چه چیزی در خصلت یا تاریخ آنها است که به ما اجازه میدهد از سرنوشت آنها چشمپوشی کنیم؟
در زندگیم خیلی چیزها بوده که برای من در سرزمینی که اجداد ایتالیاییام بهعنوان خانه خود انتخاب کردند مایه افتخار بوده است. آمریکا نقش منحصر بفردی را در تاریخ ایفا کرده است و ما بارها خواستهایم که در کنار فقیر علیه غنی و (کنار) ضعیف علیه قوی بایستیم. اما نه این بار. من امیدوارم و هنوز بر این باورم که در نهایت آمریکا کار صحیح را انجام خواهد داد چرا که معمولاً سرانجام آمریکا کار صحیح را انجام میدهد. اما ما دیر دست به کار شدهایم. شما چطور؟
ایتالیا کشوری نیست که پنجاه سال پیش بود. شما فقیر نیستید، غنی هستید. شما ضعیف نیستید، قوی هستید. شما فراموش نکردهاید که در میان رهبران هستید. شما یکی از بزرگترین دموکراسیهای دنیا هستید. آیا صدایی در این پارلمان هست که بگوید دیگران شاید منتظر بمانند، اما ما رهبری میکنیم. دیگران شاید فراموش کرده باشند اما ما به یاد داریم. میدانم که سیاست دشوار است اما بهاندازه کافی زندگی کردهام و در دولت بودهام که بدانم میتوان به نقطهیی رسید که دیگر سیاست اهمیت نداشته باشد. اگر بهاندازه برخی از ما در دولت وقت سپری کرده باشید، زمانی کل این دوران زندگی خود را جمع میزنید و از خود میپرسید: آیا من در طرف درست ایستاده بودم؟ آیا کسی هست که در قلب خود شک داشته باشد که ایستادن در مقابل ملاها و متوقف کردن شکنجه و اذیت و آزار، و ایستادن در کنار مردم ایران عمل درستی است؟
آخر هفته است و در آمریکا تعطیل است و همه ما میتوانستیم مشغول کارهای دیگری باشیم. من به اینجا آمدهام چرا که بهاندازه پدر یا پدربزرگم به این کشور اعتقاد دارم. در رابطه با آمریکا حرف نمیزنم، من به این کشور ( ایتالیا) اعتقاد دارم. در هیچ کجای دنیا انسانهایی وجود ندارد که این چنین فرهنگ پرمهر و مهماننوازی مانند ایتالیا داشته باشند. در زمانی که دیگران تنها به انتظار نشستهاند، شما جای آنها را پر کنید و از آزادی ایران سخن بگویید.
از همه شما بسیار متشکرم.
پاتریک کندی
خاطرات کمی در رابطه با رئیسجمهور کندی، عموی من، باقی مانده و سخنان او در برلین در اوج دوران جنگ سرد یکی از آن نمونهها است. وقتی او کلمات ماندگار «من یک شهروند برلین هستم» را به زبان آورد، خطابش به همه مردم بود و میگفت آزادی ما در برلین در معرض تهدید است، بنابراین همه مردم آزاد مؤظفند آرمان برلین را تبدیل به آرمان خودشان کنند. برادر او و عموی دیگر من در جریان جنگ علیه هیتلر و فاشیسم جان خود را از دست داد. چرا یک آمریکایی جوان بهنام جوزف کندی باید بر فراز آسمان آلمان جانفشانی میکرد؟ او همانند بسیاری از آمریکاییهای دیگر برای هدفی کشته شد که از خودش بزرگتر بود. همان هدفی که همه ما و نسل ما باید امروز آن را دنبال کنیم. ما در معرض آزمایشی که نسلهای گذشته با آن مواجه بودند نیستیم، اما از درسهایی که از آن روزگار باقی مانده اطلاع داریم.
«دیگر هرگز»، اینها کلمات جاودانهیی هستند که از دوران هولوکاست به جا مانده است: «دیگر هرگز». و شما میدانید که چندین سال پیش به یمن تلاشهای ایتالیا در ناتو گفتیم در این دوران اجازه نخواهیم داد در اروپا نسلکشی شود. و همه در دنیا کنار هم جمع شدیم و به کمک پایگاههایی که در آویانو و ناپل بود و همچنین مرز ایتالیا با بالکان، نسلکشی توسط ملوسویچ را متوقف کردیم.
اما سالها بعد ما در رواندا وارد عمل نشدیم و بسیاری که میدانستند چه اتفاقی در حال وقوع است تأسف خوردند. آنها از ضرورت عمل فوری آگاه بودند. امروز نیز ما مسئولیتی داریم و سنت ایتالیا و رم حکم میکند که به این مسئولیت عمل کنیم. وقتی من نماینده کنگره بودم تلاشهایی را که در آمریکا برای تصویب معاهده موسوم به «پیمان رم» صورت میگرفت، هدایت میکردم.
شما همه باید بسیار افتخار کنید که دادگاه بینالمللی جنایی مبنای خود را در پیمانی یافت که در همین رم امضا شد. پس چقدر بجاست که ما در رم جمع شدهایم و میگوییم جنایتهایی را که هماکنون در کمپ اشرف و همچنین در سراسر خاورمیانه و آفریقای شمالی و ایران اتفاق میافتد همه جنایت علیه بشریت است. این پیمان رم بود که تصریح کرد اینها جنایت علیه بشریت است. پس چقدر بجاست است که رم و ایتالیا بار دیگر تلاشهایی را رهبری کنند که شاخص دنیای مدرن است، بر اساس این اصل که «ما هرگز فراموش نخواهیم کرد» و به قول الی ویزل: «دیگر هرگز». زیرا نیازی نیست که ما به هولوکاست و جنگ جهانی دوم و بالکان و رواندا و پل پوت و خمرهای سرخ یا دیکتاتوریهای بیرحم برگردیم تا اینها را ببینیم. تاریخ همین حالا حالا که اینجا نشستهایم دارد با ما سخن میگوید. جان انسانها در معرض خطر است و جان انسانها از بین میرود. سؤال پیش روی ما این است که: آیا برخواهیم خواست؟
عموی من رابرت کندی در دهه شصت برای پایاندادن به آپارتاید در آفریقای جنوبی فعالیت میکرد. پدر من، سناتور ادوارد کندی، در دهه هشتاد این تلاشها را رهبری کرد و دوست او نلسون ماندلا در آن روزگار توسط آمریکا بهعنوان یک تروریست شناخته میشد. نلسون ماندلا که در زندان بود بهعنوان یک تروریست شناخته میشد. نلسون ماندلا که رهبری آفریقای جنوبی مدرن را برعهده داشت طبق قانون آمریکا یک تروریست بود. خانم رجوی جایگاه خوبی در کنار نلسون ماندلا دارد، زیرا خانم رجوی نیز طبق قانون آمریکا یک تروریست قلمداد میشود، فقط به این خاطر که مثل نلسون ماندلا در دفاع از ملت خود و در دفاع از حقوقبشر سخن گفته است. تغییرات بیشتر در تاریخ توام با نمونههای مشابه است. سؤال این است که ما میخواهیم در کدام سوی تاریخ باشیم؟ من میخواهم در آن سمت باشم که نلسون ماندلا در آن حضور داشت. همان طرفی از تاریخ که خانم رجوی نماینده آن است. میخواهم در طرف پیمان رم و ملت ایتالیا قرار بگیرم که رهبری دنیا را برای ایجاد دادگاه جنایی بینالمللی، برعهده گرفتهاند. و من به این دلیل امروز در اینجا هستم، زیرا نه شهروند ایتالیا بلکه شهروند جهان هستم. ما امروز در جهان کوچکی زندگی میکنیم که کوچک تر میشود و با وجود اینترنت و ارتباطات جمعی دیگر دیکتاتوری نخواهد بود که بتواند مدت طولانی عمر کند.
باید پرسید که تا چه زمانی ما به آنها اجازه بقا خواهیم داد؟ آیا ما ارتکاب این جنایات علیه بشریت توسط رژیم ایران و اکنون توسط نوری المالکی که میخواهد اشرف را متلاشی کند، تسهیل خواهیم کرد؟ من متأسفم از اینکه بگویم سیاست آمریکا حمایت از ملاهای حاکم بر ایران است. آیا برای این سیاست تناقضی بیشتر از این هست که رژیم ایران در آن واحد هم از بین رفتن ساکنان اشرف و هم از بین رفتن آمریکا را جستجو میکند؟ ما باید این سیاست را تصحیح کنیم. رم و ایتالیا این شانس را دارند که در جایگاه رهبری قرار گیرند و آمریکا نیز فرصت دارد تا از شما پیروی کند، حالا شاید نوبت ما است که در آرمان آزادی پیرو ایتالیا باشیم. وقتی در پاریس بودیم، یک هیأت بسیار عالی به نمایندگی از شهرداران، نمایندگان مجلس و رهبران دیگر ایتالیا در آنجا حضور داشتند. میخواهم از ایتالیا بهخاطر چنین حضور پررنگی در این نبرد تشکر کنم و سخنانم را با کلمات عموی خود رابرت کندی به پایان برسانم. عمویم رابرت کندی گفت: «هر بار که یک فرد برمیخیزد تا برای بهبودی وضعیت دیگران تلاش کند یک موج بسیار کوچکی از امید ایجاد میشود. و اگر این امواج از میلیونها مرکز انرژی و شهامت مختلف نشات گیرند و جاری شوند، میتوانند آنچنان موجی را ایجاد کنند که نیرومندترین دیوارهای سرکوب و مقاومت را درهم شکند». او نمیگفت که تغییر دادن تاریخ تنها زمانی روی میدهد که همه ما دست به کار شویم. او میگفت که نیاز است هر کدام از ما سهم خود را انجام دهیم و در خلال کلیت این تلاشها تاریخ نسل ما نوشته خواهد شد. پس تنها کاری که باید انجام دهیم این است که تک به تک برخیزیم و اگر تعداد کافی از میان ما برخیزند، آنگاه مردم ایران و ساکنان اشرف به فراموشی سپرده نخواهند شد و جنایت علیه بشریت دیگر اتفاق نخواهد افتاد. از شما بهخاطر اینکه این فرصت را دادید تا در میان شما باشم متشکرم.
