Monday, August 22, 2011

با فتح بیش از ۹۵ درصد مناطق طرابلس، رژیم قذافی در آستانه سقوط کامل قرار گرفت


با فتح بیش از نود‌و پنج درصد مناطق طرابلس توسط رزمندگان ارتش آزادیبخش ملی لیبی، رژیم قذافی در آستانه سقوط کامل قرار گرفت. رزمندگان اعلام کردند به جز منطقه «باب العزیزیه» که محل استقرار قذافی است، تمامی نقاط و محله‌های طرابلس تحت کنترل آنهاست. گزارشگر تلویزیون الجزیره گفت: فرماندهان نظامی و اجرایی گردانهای قذافی سلاحها را به زمین گذاشتند و خودشان را تسلیم کردند. فرمانده گردان حفاظت طرابلس نیز به افرادش فرمان زمین گذاشتن سلاح داد و راههای ورود به این شهر را برای رزمندگان باز کرده است.

حمایت شورای اتحادیه‌های کارگری استرالیا متشکل از ۵۰ اتحادیه، از حکم دادگاه اسپانیا و حفاظت ساکنان اشرف


شورای اتحادیه‌های کارگری استرالیا
متشکل از 50 اتحادیه با یک میلیون وهشتصد هزار عضو
حمایت از حکم دادگاه اسپانیا
فراخوان به استقرار یونامی در اشرف
و تحقیق مستقل درباره حمله 8آوریل

خانم ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد،
روز 8آوریل نیروهای عراقی با ستونهای زرهی و تجهیزات جنگی به ۳۴۰۰تن از پناهندگان بی‌دفاع ایرانی در اشرف حمله کردند. در این تهاجم خشونت‌بار 36تن از ساکنان شامل8زن کشته و 350نفر مجروح شدند.

دادگاه اسپانیا طی حکمی در تاریخ 11ژوییه ۲۰۱۱ شکایت علیه مسئولان کشتار ساکنان اشرف در روز 8آوریل را پذیرفته است و به سه تن از فرماندهان نظامی عراقی از جمله فرمانده نیروی زمینی ارتش برای حضور در برابر دادگاه فراخوان داده است. این دادگاه هم‌چنین اعلام کرده است که نخست‌وزیر مالکی بعد از اتمام دوران نخست وزیری‌اش که دیگر از مصونیت برخورد نخواهد بود به دادگاه احضارمی‌شود.

از شما می‌خواهیم در جلسه شورای امنیت ملل‌متحد ضرورت حفاظت ساکنان اشرف توسط نیروهای ملل‌متحد مورد بحث و بررسی قرار گیرد و هیأتی برای تحقیقات مستقل حول کشتار8آوریل همان‌طور که خودتان بر آن تأکید کرده‌اید، تعیین شود و سپس یک راه‌حل عملی و فوری جهت سپردن مسئولیت حفاظت کمپ به نیروهای سازمان ملل و یونامی تا پایان انتقال ساکنان به کشورهای ثالث اتخاذ گردد.

هرگونه تلاش برای جابه‌جایی ساکنان اشرف در داخل عراق مردود و مخاطره‌آمیز است.

نامه پروفسور جان متر برنده جایزه نوبل فیزیک به دبیرکل ملل‌متحد در حمایت از حکم دادگاه اسپانیا


نامه پروفسور جان متر برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۰۶ به دبیرکل ملل‌متحد
حمایت از حکم دادگاه اسپانیا علیه مالکی و سه جنایتکار دیگر
تأکید بر لزوم حفاظت بین‌المللی از ساکنان اشرف

پروفسور جان متر کیهان شناس و متخصص ارشد فیزیک نجومی درآژانس فضایی ایالات متحده (ناسا) و استاد دانشگاه مریلند است که درسال ۲۰۰۶برنده جایزه نوبل فیزیک شد و در سال ۲۰۰۷، مجله تایم او را در شمار شخصیتهای تأثیرگذار جهان معرفی کرد. او محقق پروژه تلسکوپ فضایی جیمز وب است که قرار است بعد از سال ۲۰۱۳ به ایستگاه فضایی ال2 ارسال شود.

پروفسور جان متر در نامه خود خطاب به بان کی‌مون دبیرکل ملل‌متحد نوشت:
به‌عنوان برنده جایزه نوبل فیزیک، از شما به‌خاطر کمکتان در حفاظت از ساکنان کمپ اشرف در عراق تشکر می‌کنم.

رژیم ایران دشمن شناخته شده آنهاست و هم دولت عراق هم که می‌بایست از آنها حفاظت کند، تهدیدشان می‌کند.

جامعه بین‌المللی که از این وضعیت آگاه است باید دست به اقدام بزند.

من خوشحالم که در 11 ژوئیه دادگاه اسپانیا به نفع ساکنان کمپ اشرف حکم داد و سه تن از آمران کشتار اخیر در اشرف را احضار کرد و نوری مالکی هم پس از ترک منصب نخست وزیریش احضار خواهد شد.

دولت مالکی مانع تحقیقات حول کشتار در اشرف می‌شود و از دیدار هیأتهایی از کنگره آمریکا و پارلمان اروپا از کمپ، جلوگیری کرده است. در این شرایط استقرار یک تیم نظارت یونامی در محل کمک کننده خواهد بود.

سازمان ملل‌متحد باید به دولت عراق تفهیم کندکه قانون بین‌المللی از ساکنان اشرف حفاظت می‌کند.

جان هزاران مبارز آزادي ايران را نجات دهيد


Saturday, August 13, 2011

حضورمريم رجوي درجمع متحصنين براي حفاظت اشرف-ژنو

برندركاست:زمان حسابرسي ازتهادها وبازيگران سررسيده

فرماندارپنسلوانيا:فورا نامگذاري مجاهدين را لغوكنيم

پاتريك كندي: شروع شمارش معكوس روزهاي رژيم ايران

سخنراني آيرين خان دبيركل عفوكنفرانس ژنو10 اوت- اشرف

سخنراني هوارد دين كنفرانس ژنو, حفاظت اشرف -10 اوت 2011

سفر رئیس جمهور برگزیده مقاومت به ژنو، سخنرانی و دیدار با هموطنان متحصن در مقابل مقر اروپایی ملل متحد


رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت خانم مریم رجوی، که برای شرکت در کنفرانسهایی پیرامون وظایف ملل‌متحد در قبال حفاظت از اشرف و انجام دیدارها و گفتگوهایی در این باره، وارد ژنو- مقر اروپایی ملل متحد، شده است.
هنگام ورود به سوئیس در فرودگاه ژنو از سوی پارلمانترها و شخصیتهای سوئیسی، از جمله، ژان شارل ری ال، نماینده پارلمان فدرال سوئیس، مارک فالکه، نماینده پارلمان ژنو، کریستین پرگو، عضو شورای قانونگذاری ژنو و اعضای کمیته سوئیسی دوستان ایران آزاد، مورد استقبال قرارگرفت.
رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت روز دوشنبه ۱۷مرداد ۱۳۹۰با حضور در جمع هموطنان آزاده‌یی که بیش از ۱۰۰روز است در مقابل مقر اروپایی ملل‌متحد برای حفاظت از اشرف تحصن کرده‌اند، سخنانی ایراد کرد.

مریم رجوی:
یاران مقاومت! هموطنان عزیز! اشرف‌نشانها!
ـ سلام و درود بر همه شما!
ـ خوشا غیرت و حمیت شما!
ـ و خوشا پشتکار و طاقت و ایمان‌ شما!
درود بر شما با پایداری بی‌امانتان برای حقوق اشرف و برای آزادی مردم ایران.
شما بیش از ۱۰۰روز است که پیام خونین شهیدان ۱۹فروردین را یعنی شهیدان حماسه فروغ اشرف را به پایتخت ملل‌متحد آوردید.
درود بر عزمتان، درود بر پایداریتان و درود بر اراده‌هایی که تصمیم گرفته تا پیروزی نهایی از پای ننشيند. درود بر همه شما.
و اجازه دهید در این‌جا از زبان‌ مسعود شما را تعریف کنم: «خوشا یاران و هم‌چنین پشتیبانان بدون‌ مرز عدالت و حرّیت بشری که در کارزاری شگفت و ستایش‌انگیز با فانوس رنج و خون مردم ایران و فرزندان‌ رشید آنان در چهارگوشه جهان بر سر میدانها و خیابانها «جارکشیدند» و غیرممکن را ممکن ساختند».

درود بر همه شما
من به این‌جا آمده‌ام فقط برای دیدار شما و برای این‌که به شما بگویم که به مبارزه و پایداری خود بیفزایید زیرا شما پایداری را از اشرفیها آموخته‌اید و اشرف‌نشانهای واقعی در سراسر جهان شده‌اید. بنابراین من به پایداری شما و اشرفیها افتخار می‌کنم. و شکی ندارم که این پایداری به‌طور قطع و یقین به پیروزی می‌رسد.
شما که بیش از ۱۰۰روز است در این‌جا محکم و استوار ایستاده‌اید شما که آبروی ایرانیان‌ دور از وطن هستید
شما که صدای مردم‌ ایرانید که زیر آن اختناق وحشیانه نمی‌توانند فریاد بکشند.
و هم‌چنین نمایندگان نسلی هستید که‌در تاریخ ایران به پایداری استوار و پرشکوه شناخته شده است.
دکتر کاظم رجوی شهید بزرگ حقوق‌بشر ایران که ۲۲سال پیش در همین ژنو در مقر ملل‌متحد به‌وسیله تروریستهای اعزامی ملاها به‌شهادت رسید و خونش را بر زمین ریختند گفته بود: ما تاریخ حقوق‌بشر ایران را با خون‌ خود می‌نویسیم.
بله! حقوق‌بشر سنگسار شده‌ایران هم این‌چنین احیا و زنده می‌شود. با خون شهیدان فروغ اشرف و با استقامت و پایداری شما. آن هم روزها و روزها، هفته‌ها و هفته‌ها، ماهها و ماهها، درود بر همه شما
شما برای حفاظت اشرف به این‌جا آمده و ایستاده‌اید، اما در همین ایستادگی پرچم آزادی و حقوق‌بشر ایران را هم به اهتزاز درآورده‌اید. و از آن با تمام قوا دفاع می‌کنید.
اشرفیها برای من پیغامی فرستاده‌اند تا به شما برسانم.
گفتند: به یارا‌ن ما، به مادران، خواهران و برادران ما که در ژنو پرچم اشرف و پرچم پایداری را برافراشته‌اند؛ بگو؛
«به داشتن پیک‌ها و نمایندگانی مثل شما افتخار می‌کنیم. شما صدای ایستادگی ما و صدای مظلومیت ملت ایران هستید. و در حقیقت شما محاصره اشرف را شکسته‌اید و آن را به تمام و کمال خواهید شکست».

حال بگذارید بیچارگان حقیر با پیوستن به کارزار تهمت‌زنی رژیم آخوندی علیه مقاومت مردم ایران خود را بیشتر آلوده و مفتضح کنند. اما نخواهند توانست ذره‌یی از اعتبار و عظمت مقاومت شما را مخدوش کنند.
و سرانجام این پایداری اشرفی‌ها و اشرف‌نشانها در داخل و خارج ایران است که تاریخ ایران را به سوی آزادی رهنمون می‌کند.
بیچاره آنها که می‌خواهند مهمترین و بزرگترین سرمایه آزادی را نادیده بگیرند و به خیال خام خود منهدم کنند.
به آنها می‌گوییم بخت خود را بیازمایید. قبلاً هم خمینی و بهشتی و لاجوردی و خامنه‌ای آزمایش کرده‌اند و جز لعنت تاریخ و نفرین مردم ایران چیزی به دست نیاورده‌اند.
ما سخنان‌ مسعود را به آنها یادآوری می‌کنیم که اوایل امسال گفت: «بیچارگان ۳۰سال است خواب متلاشی‌کردن و انحلال و نابودی مجاهدین را می‌بینند. مجاهدین اما هر چه بیشتر، در طریق صدق و فدا گام برمی‌دارند. قیمت آزادی خلقمان را هرچه باشد، باید بدهیم داده‌ایم و خواهیم داد». وحالا ببینید که چگونه به کوری چشم دشمنان هر روز شما زیاد و زیادتر می‌شوید و در هر کجای دنیا به چشم دشمنانتان فرو میروید.

درود بر شما
به یمن رنج و رزم و فداکاری اشرفیها به یمن ایستادگی شما و خواهران و برادران‌تان در سراسر دنیا امروز مسأله اشرف یعنی مسأله کانونی مبارزه برای آزادی مردم ایران در سیاست و تصمیم‌گیریها در بالاترین سطوح دولتی و نهادهای بین‌المللی در اروپا و آمریکا مورد توجه قرار گرفته است.
پارلمان اروپا طرحی برای حل مسأله اشرفیها ارائه کرده است.
برخی مقامهای وزارت‌خارجه آمریکا ایده جابه‌جایی آنها در داخل عراق را عنوان کردند که البته کمیته خارجی کنگره آمریکا با تصویب لایحه‌یی آن را قویاً رد کرده است.
اما باید تأکید کنیم که در هر حال و در هر گزینه‌یی ما از حفاظت ساکنان‌ اشرف دست برنمی‌داریم.
باید تأکید کنیم که حرمت حیات و شرف مجاهدان‌ آزادی اولویت ما و مهم‌ترین مسأله ماست و از آن به هیچ عنوان و به هیچ قیمت دست برنمی‌داریم.
ما تأکید داریم که در هر حال نهادهای سازمان ملل یعنی کمیساریای عالی پناهندگی، کمیساریای عالی حقوق‌بشر و یونامی در قبال وضعیت ساکنان اشرف مسئولیت دارند. و هر اتفاقی که بیفتد، تکرار می‌کنم هر اتفاقی که بیفتد به‌خصوص پس از این همه هشدار، اخطار و آگاهی آنها مسئول هستند. می‌خواهم در مقابل مقر ملل‌متحد تکرار کنم که تمامی سازمانهای بین‌المللی حقوق‌بشری از کمیساریای عالی پناهندگی، کمیساریای عالی حقوق‌بشر و یونامی در مقابل وضعیت ساکنان اشرف و حفاظت آنان مسئولند و هر اتفاقی که بیفتد باید پاسخگو باشند.
کمااینکه تأکید د‌اریم که دولت و نیروهای آمریکایی هم‌چنان در قبال حفاظت ساکنان‌ اشرف مسئولیت کامل دارند و به قول نمایندگان کنگره آمریکا هرحادثه یا فاجعه دیگری که در اشرف رخ دهد آنها مستقیماً مسئولند.
ما بر موقعیت ساکنان‌ اشرف به‌عنوان پناهندگان‌ سیاسی و افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو تأکید داریم و از حقوق قانونی ساکنان اشرف در هیچ شرایطی دست برنمی‌داریم.

و هم‌چنین دولت سوئیس را که مسئول حفاظت از کنوانسیونهای ژنو است، به ایفای مسئولیتهایش در قبال ساکنان اشرف فرامی‌خوانیم.
و سرانجام تأکید داریم که آن‌چه در ۱۹فروردین اتفاق افتاد و هم‌چنین آن‌چه در شش وهفت مرداد دو سال پیش در اشرف رخ داد به توصیف دادگاه اسپانیا جنایت علیه بشریت است جنایت جنگی است و جنایت علیه جامعه بین‌المللی است. ما از سپردن‌ عاملان و آمران‌ این جنایت به دادگاههای بین‌المللی دست بر نمی‌داریم. این خواسته مردم و مقاومت ایران است و آن را تا انتها دنبال خواهند کرد تا به نتیجه نهایی برسد.
دوستان عزیز که در هوای سرد و گرم، بارانی و پر از باد در هر حال این‌جا حاضرید درود بر شما و کجا هستند دشمنان مردم ایران که ببینند به هیچ قیمت و در هیچ شرایطی نمی‌توانند صدای مردم ایران و صدای اشرفیان به‌عنوان پیشتازان مردم ایران را خاموش کنند.
اگر‌چه وقت کم است، اما لازم می‌بینم که در همین فرصت کمی با شما جوانان پرشوری که در این تحصن شرکت دارید، صحبت کنم.
می‌خواهم به شما بگویم که شما رویش دوباره شهدای فروغ اشرف و فروغ ایران هستید.
خون فائزه ۲۰ساله، نسترن، مهدیه، آسیه، صبا و حنیف و سیاوش در رگهای شما جاریست و اکنون شما نسلی از دختران و پسران دلیری را نمایندگی می‌کنید که نیروی شکافنده و تغییردهنده رژیم مطلقه ولایت‌فقیه است.
مطمئن باشید که سرانجام آزادی مردمتان به دست شما و نسل شما در اشرف و در ایران محقق خواهد شد.
آیا جنگاوری و رشادت و پیشتازی خواهران شهیدتان و هم‌چنین ۱۰۰۰زن قهرمان در اشرف را دیدید؟!
آنها با یک دهه پایداری نمونه بی‌همتا در تاریخ زن ایرانی آفریدند. یادتان باشد که آنها یک پدیده محدود و استثنایی نیستند. ما شاهد حضور نسلی از زنان و دختران رزمنده و شجاع در برابر پاسداران و عوامل اختناق در ایران و در سراسر جهان هستیم.
این نسل همه جا در برابر این دیکتاتوری زن‌ستیز شکافنده و پیشتاز است و برای تغییر رژیم آخوندی به هر قیمت و تا هر کجا ایستاده است.
و شما در این تحصن و در سایر جاها متعلق به این نسل هستید و چنین مسئولیت سنگینی را بر دوش دارید. پس درود بر شما و بر پایداریتان و بر مسئولیت‌پذیری‌تان. مطمئنم که این نسل با پیشتازی اشرفیان و شما اشرف‌نشانها به نتیجه خواهد رسید و سرانجام بساط آخوندها را از ایران جارو خواهد کرد.

دوستان عزیز!
تحصن‌کنندگان پایدار و دلیر!
حالا؛ میان شما و خواهران و برادران‌تان در سراسر جهان و مردم‌تان در داخل ایران از یک طرف و رژیم آخوندی و ایادی و مزدبگیرانش از طرف دیگر یک کشاکش بزرگ در جریان است.
دعوا بر سر اشرف است. اما در اصل تمام دعوا بر سر آزادی مردم ایران است.
دعوا بر سر حق مردم ایران است. حق مردم ایران برای مقاومت و برای آزادی، برای به زیر کشیدن رژیم ولایت‌فقیه است.
دژخیمان حاکم چنان‌که می‌گویند می‌خواهند اشرف را منهدم کنند.
و شما در منتهای افتخار می‌خواهید رژیم ولایت‌فقیه را منحل و متلاشی کنید. و بی‌گمان این شمایید که فاتح و پیروز خواهید شد.
شما پیروز می‌شوید، آری شما پیروز می‌شوید. زیرا به حقید، زیرا برای آرمانی مشروع به‌پاخاسته‌اید زیرا حاضر و آماده‌اید که قیمت مبارزه خود را بپردازید و تا به‌حال پرداخته‌اید.
خواست شما حفاظت بین‌المللی برای ساکنان اشرف، استقرار هیأت ناظران ملل‌متحد در اشرف و تحقیق بی‌طرفانه درباره قتل‌عام ۱۹فروردین در اشرف و هم‌چنین حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا از راه‌حل پارلمان اروپا در مورد ساکنان اشرف است.
خواستهای شما را ما با تمام قوا با استفاده از تمام امکانات، البته با تکیه بر حمایت جانانه و پرشور شما در تمام مجاری سیاسی و دیپلوماتیک به پیش می‌بریم. این خواستها بخشی از حداقل حقوق مردم ایران است و ما تا به کرسی نشاندن آنها از پای نخواهیم نشست و رژیمی که فقط با شکنجه و اعدام توانسته تا به‌حال حکومت خود را حفظ کند، نماینده مردم ایران نیست و باید از سازمان ملل اخراج شود. این خواسته مردم ایران است. و باید کرسی ایران در سازمان ملل، که متعلق به مقاومت مردم ایران است، باید به آنها بازگردانده شود.
خواست مردم ایران رهایی از چنگال دیکتاتوری فاشیستی حاکم بر ایران است و چنین خواهد شد.
سلام بر اشرف
سلام بر آزادی ـ سلام بر مردم ایران
درود بر همه شما

ژان شارل ری ال، نماینده پارلمان فدرال سوئیس
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز و همه شما که ۱۰۰روز در این تحصن شرکت دارید، در این میدان تاریخی، میدان ناسیون که کاخ سازمان ملل‌متحد است، جایی که سازمانهای بین‌المللی مختلف قرار دارند.
دوستان عزیز، بسیار خوشوقتم که به شما خانم رجوی خوشآمد بگویم، به نام همکارانم و به‌عنوان نماینده ژنو در پارلمان فدرال در برن و نماینده شهر ژنو. خیلی خوش آمدید.
ما در تاورنی بودیم، در ویلپنت بودیم، ما توانستیم در طول مبارزه شما برای اشرف و برای این‌ که ساکنان اشرف حفاظت شوند، در کنار شما باشیم. من امروز خیلی خوشحالم که به شما خوشآمد بگویم، به نام تمام نمایندگان پارلمان این‌جا در ژنو، محلی بسیار مهم، زیرا ما سازمان ملل‌متحد را داریم. کمیساریای عالی پناهندگی را داریم. شما می‌دانید که اروپا سازمان شما را از لیست خارج کرده است و آمریکا هم وقتی خبر حضور شما را در این‌جا در شهر ژنو، محل حقوق‌بشر شنید، باید همان کار را بکند.
امیدواریم که آمریکا هم شما را مثل اروپا به‌رسمیت بشناسند. حتماً باید گفت که اروپا برانگیخته شده تا بگوید شما برای حقوق ساکنان اشرف مبارزه می‌کنید.
من این شانس را داشتم تا در طول مدتی که این تحصن ادامه داشت، در این‌جا سخنرانی داشته باشم و یک شانس دیگر هم داشتم که با یک خانم جوان و مادرش در اشرف تلفنی صحبت کردم و کلمات او به من قدرت داد تا بتوانم بگویم ما در کنار شما خانم رجوی ایستاده‌ایم.
فوق‌العاده مهم است که این کار انجام شود. می‌خواهم بگویم من پزشک هستم برای همین روی همه این مجروحان حساسم زیرا به آنها رسیدگی پزشکی که حقشان بود، نشد. و امروز کشور ما باید شرایطی را فراهم کند که اجازه دهد حقوقی که همه به آن تکیه دارند به‌خصوص توسط ژنو و طبق کنوانسیون ژنو اعمال شود.
خوب دیگر نباید زیاد وقتتان را بگیرم. ما همه با هم هستیم. میکروفن را می‌دهم به آلیس گلاوزر زوفری همکارم در شورای ملی کشوری. آلیس بفرمایید

آلیس گلاوزر زوفری، نماینده پارلمان فدرال سوئیس
سلام ـ من هم به نوبه خودم به خانم رجوی، رئیس‌جمهور شورای ملی مقاومت ایران خوشآمد می‌گویم. من از آمدن ایشان تشکر می‌کنم و به‌طور خاص از جانب شما از ایشان تشکر می‌کنم.
هم‌چنین از شما متشکرم، از این‌که شما این‌جا هستید. من به خوبی می‌دانم که الآن ۴ماه است شما در این میدان هستید و مسالمت‌آمیز تظاهرات می‌کنید و این تظاهرات شما برای سوئیس مهم است که شما به‌طور مسالمت‌آمیز تظاهرات بکنید. به‌طور خاص این‌که شما این‌جا هستید.
من حین سخنرانی خانم رجوی امید را در چشمان شما و احساس خوشوقتی را که از دیدن خانم رجوی داشتید، دیدم. من می‌دانم که خانم رجوی برایتان تبلور چشم‌انداز پرشور دموکراسی برای ایران است و امید واقعی من این است که همین‌طور خواهد شد.
من به همراه اکثریت پارلمانترهای سوئیس با شما هستم. ما از مجامع بین‌المللی می‌خواهیم نقش خودشان را در این موضوع ایفا کنند. متشکرم.
ژاک نیرینگ، نماینده پارلمان فدرال سوئیس
دوستان عزیز، خانم رجوی، من سلام پارلمان سوئیس را به شما تقدیم می‌کنم، با تمام اجزایش پس از چپها و راستها حالا این احزاب میانه هست که اینجا در مقابل شماست. سازمان ملل‌متحد به این دلیل اینجاست که در قرن هجدهم که آزادی و دموکراسی از این‌جا شروع شد، انسانهای بزرگی هم‌چون ولتر، خانم استال و روسو از اینجا شروع کردند و از اینجا بود که آزادی به همه جا رفته و یک روز به تهران خواهد رسید.

اریک وورو، نماینده پارلمان فدرال سوئیس
خانم رئیس‌جمهور به سوئیس خوش آمدید. همان‌طور که می‌بینید این‌جا همه ما متعهد شده‌ایم که از شما حمایت کنیم. هم‌چنین از ساکنان اشرف حمایت کنیم که باید توسط جامعه بین‌المللی حفاظت شوند. بعد از وقایع ۸آوریل ما در چندین جلسه در پارلمان فدرال در برن از رئیس کنفدراسیون سوئیس خانم میشل کارنیر خواستیم که سفارت سوئیس با مقامات عراقی برای حفاظت و مراقبت از ساکنان اشرف که در عراق هستند، وارد صحبت شود. ما این مبارزه را هم‌چنان ادامه می‌دهیم. با تلاشهایی که صورت گرفت، اکثریت پارلمانترهای سوئیسی بیانیه حمایت از اشرف را امضا کردند و ما هم‌چنان به این تلاشها ادامه خواهیم داد. پس زنده باد اشرف با تشکر.

مارک فالکه، نماینده پارلمان ژنو
خانم رجوی به ژنو شهر حقوق‌بشر خوشامدید. از این‌جا ایران آینده‌یی که امیدواریم به‌زودی آن را ببینیم، آغاز می‌شود. من به این باور دارم و من جنبش شما را شناخته‌ام و اگر من از آن حمایت می‌کنم به این خاطر است که درست است. شما برای آزادی مبارزه می‌کنید، شما جانهایتان را فدا کرده‌اید، شما یک نمونه از ایمان زنده برای بسیاری از مردم هستید. در حال حاضر من هیچ‌کس دیگری را در این جهان سراغ ندارم که به‌اندازه شما مسئولیت و شهامت داشته باشد. همان‌طور که می‌دانید ما از شما حمایت می‌کنیم و هر روز بر تعداد ما در پارلمان افزوده می‌شود. شخصیتهای هرچه بیشتری از شما حمایت می‌کنند و شما پیروز می‌شود، اشرف پیروز می‌شود و ما با شما هستیم. آفرین براشرف، زنده باد اشرف، زنده باد آزادی

دنیس کسلر، شهردار قبلی گراند سکونه،
سلام به همگی. من چهره‌های زیادی را این‌جا می‌بینم که می‌شناسم. من از روز اول به‌عنوان یک شهروند از این شهر همراه شما در این تحصن شرکت کردم تا از شما حمایت کنم. در هوای خوب، در هوای بد، در هر شرایطی. می‌خواستم قبل از هر چیز شما را تحسین کنم، من این را بارها به شما گفته‌ام، به‌خاطر تمام شجاعت شما، به‌خاطر همه کارهایی که انجام می‌دهید، و این‌که همیشه حاضر هستید و هرگز ناامید نمی‌شوید، در حالی که بسیاری از شما در این تحصن و تحصنهای قبلی به من عکسهایی را نشان دادید از خانواده‌تان و کسانی که تا همین الآن بهای مبارزه شما را بعضاً با جان خود پرداخته‌اند. لذا من با شما هستم و امیدوارم که زمان زیادی طول نکشد، اگر‌چه تاکنون کاری که شما می‌کنید و پیامی که دارید توسط مقامات این‌جا شنیده نشده ولی این پیام باید شنیده بشود و به ثمر بنشیند. با تشکر از این‌که همیشه هستید، موفق باشید و پایدار باشید.

ژان شارل ریل:
هم‌اکنون رشته کلام را به دو سخنران دیگر می‌دهم که بسیار شناخته شده هستند و از زمان بسیار قدیم از مبارزه شما حمایت می‌کنند و از خانم رجوی حمایت می‌کنند. کریستین پرگو از ژنو، شما را دعوت به ایراد سخنرانی می‌کنم.
کریستین پرگو، عضو شورای قانونگذاری ژنو
متشکرم متشکرم
خانم رئیس‌جمهور، مریم گرامی،
اجازه بدهید به شما بگویم مریم عزیز، و به همه شما که ما امروز یک روز بسیار خاص با ورود مریم رجوی به ژنو داریم. من به او درود می‌فرستم و به همه شما که اینجا هستید درود می‌فرستم، همسران، دختران، پسران، خواهران، برادران، پدر و مادرها، دوستان، که از اشرفیها حمایت می‌کنید. شما همه اینجا هستید و من به‌طور خاص به شما فکر می‌کنم که از ۱۱۱روز پیش اینجا در میدان ناسیون، سازمانهای بین‌المللی را که نزدیکی ما هستند، فراخوانده‌اید که حداقل ۱۰۰ بار از جلوی تحصن شما رد شده‌اند و حرف حق شما را شنیدند ولی آن‌چه را که باید نکرده‌اند، و ما امروز می‌خواهیم به این سازمانهای بین‌المللی که اینجا هستند امید داشته باشیم. آنها باید به شما گوش کنند، آنها باید به نیازهای شما توجه کنند، آنها باید ساکنان اشرف را حفاظت کنند این ضرورتی است که بیش از پیش و به‌طور فزاینده احساس می‌شود و از اعتبار آنها کم می‌کند. در این روز خاص هم‌چنین مایلم از این‌جا به همه ساکنان اشرف درود بفرستم. درود به آنهایی که متعهد هستند و به آنهایی که صدای ما را می‌شنوند، ما اینجا هستیم برای آن که اشرف باید مورد حفاظت قرار گیرد. سازمانهای بین‌المللی باید مسئولیت خود را برعهده بگیرند و به‌عنوان مثال دبیرکل ملل‌متحد از یونامی بخواهد از ساکنان غیرمسلح اشرف حفاظت کند و به‌صورت دائمی آن‌جا باشد. این ضروری است. بنابراین خطاب به ساکنان اشرف، به آنها که زخمی هستند، آنها که هر روز در خطر هستند می‌گویم که ما به شما فکر می‌کنیم، ما بهترین آرزوها را برای شما داریم، و قاطعانه می‌خواهیم که امنیت شما حفظ شود.
می‌خواهم اینجا یادآوری کنم که در ایران امروز پدر و مادر اشرفیها هم امنیت ندارند و البته بقیه هم همینطور، ولی به‌طور خاص پدر و مادر اشرفیها، زندانی می‌شوند، شکنجه می‌شوند، اعدام می‌شوند در حالی که حقوق‌بشر در بدترین وضعیت قرار دارد، رژیم ایران از دیدار گزارشگر حقوق‌بشر ملل‌متحد برای تحقیق در مورد حقوق‌بشر امتناع می‌کند. این گزارشگر ویژه‌این‌جا، در ماه مه توسط شورای حقوق‌بشر منصوب شد. شورا باید واکنش نشان دهد. کمیسر عالی حقوق‌بشر باید واکنش نشان دهد.
من به روشنی همبستگی کامل خودم را اعلام می‌کنم. همبستگی برای آن‌که بگویم مبارزه شما مبارزه ماست و ما مشترکاً امروز به‌دنبال بهترین شرایط برای حفاظت اشرف هستیم. ما امیدواریم که به‌زودی شاهد تغییر در ایران باشیم که تحولی غیرقابل اجتناب است. اشرف را حفظ کنیم.
دکتر صالح رجوی، مسئول کمیسیون بهداشت ودرمان شورای ملی مقاومت:
مایلم از دوستان سوئیسی‌مان بسیار قدردانی کنم که سمبلهای دموکراسی و دفاع از حقوق‌بشر در این کشور هستند، همان‌طور که شما الآن گفتید کشور بیطرف، و از همبستگی انسانی آنها تقدیر کنم. آنها به‌طور قاطع ثابت کرده‌اند نسبت به اصول انسانی که سالهاست از آن دفاع کرده‌اند، وفادار بوده‌اند. امروز با تلاش مقاومت ایران هزاران نماینده در سراسر جهان، به‌طور دقیق‌تر ۴۰۰۰ نماینده در دو سوی آتلانتیک از مقاومت ایران حمایت می‌کنند. دوستان سوئیسی ما یک جایگاه ویژه دارند. چرا؟ چون اولاً سوئیس محل تولد حقوق‌بشر است. دوم به‌خاطر این‌که آنها در مجاورت تمامی مراکز مهم ملل‌متحد هستند و من فکر می‌کنم این همجواری به آنها اجازه می‌دهد یک تأثیر تعیین کننده داشته باشند و آنها این آگاهی را دارند و ثابت کرده‌اند. آسان نیست که ساعتها و ساعتها به ایرانیان گوش کنند، آسان نیست که هر روز آن‌جا باشند و از شما حمایت کنند ولی آنها این کار را کرده‌اند. و من فکر می‌کنم این یک موضوع بسیار قابل‌توجه است چیزی که مردم ایران هرگز فراموش نخواهند کرد. من فکر می‌کنم اینها بهترین صداهای یک فرهنگ دموکراتیک است و در زنان و مردانی وجود دارد که سالیان در کنار ما بوده‌اند، با اعمالشان و با سخنرانیهایشان و باور کنید برای اشرفیها بهترین حمایت بوده است. من با تمام وجود از شما تشکر می‌کنم. کمااینکه خانم رجوی قبل از من به‌صورت بهترین این کار را کردند. از همه متشکرم.

کنفرانس بین‌المللی ژنو با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ”کمپ اشرف ـ وظایف ملل ‌متحد و کمیساریای عالی پناهندگان“


روز نوزدهم مرداد (10 اوت 2011) کنفرانسی با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت تحت عنوان” کمپ اشرف ـ وظایف ملل‌متحد و کمیساریای عالی پناهندگان” با شركت شخصیتهای برجسته حقوقی، سیاسی و حقوق بشری بین المللی در ژنو مقر اروپایی سازمان ملل متحد برگزار شد. قسمت اول این کنفرانس ذیلا میاید:

نیلز دو داردل، عضو شورای قانونگذاری ژنو
خانمها، آقایان، خانم رئیس‌جمهور، به نام کمیته سوئیسی دفاع از اشرف، از شما به‌خاطر پذیرفتن دعوت ما به این کنفرانس بین‌المللی با این تعداد زیاد تشکر می‌کنم.

کمیته سوئیسی دفاع از اشرف در سال ۲۰۰۸ تأسیس شد، هنگام خطر اصلی یعنی زمان خروج نیروهای آمریکایی از عراق، که آن موقع قصد داشتند حفاظت یا به‌اصطلاح حفاظت کمپ اشرف را به نیروهای عراقی واگذار کنند. ما در آن زمان فوق‌العاده نگران شدیم و متأسفانه وقایعی که بعداً پیش آمد، این نگرانی ما را به‌طور غم‌انگیزی تأیید کرد. می‌دانید که نیروهای عراقی به اتکای عناصر ایرانی در کمپ اشرف مرتکب دو حمله شدند. این حمله ها دهها کشته و صدها زخمی بر جای گذاشت و از چند سال پیش تاکنون، محاصره اقتصادی و بهداشتی این کمپ شرایط زندگی در آن را دشوار کرده است.

امروز شرایط بیش از پیش دشوار است. زیرا دولت عراق، بنا‌ به تقاضای همیشگی رژیم ملاها، این کمپ را به نابودی تهدید می‌کند و مهلتی را تا پایان امسال مشخص کرده که این کمپ دیگر وجود نداشته باشد. فکر می‌کنم «مهلت» معنی کاملاً روشن و صریحی دارد.

ما یک بار دیگر خطاب به دولت سوئیس، صلیب‌سرخ، ملل ‌متحد و به همه سازمانهای خاص این مورد مثل کمیساریای عالی حقوق‌بشر و به خصوص، امروز کمیساریای عالی پناهندگی را می‌گوییم که از این کمپ به فوریت حفاظت کنند. زیرا الآن واقعاً بحث هفته‌هاست.

الآن رشته سخن را به خانم کریستین پرگو می‌دهم که مسئولیت معرفی سخنرانان را در این کنفرانس دارد.
کریستین پرگو، عضو شورای قانونگذاری ژنو:
از شما متشکرم و به‌طور خاص بسیار باعث خوشحالی من است که در این‌جا پذیرای همه شما باشم. به‌ویژه بسیار خوشوقتیم که امروز خانم مریم رجوی در میان ماست.

خوش آمدید خانم رجوی. این اولین بار است که شما در ژنو هستید و ما الآن فوق‌العاده خوشوقتیم.

قبل از سخنرانی‌تان اجازه بدهید در چند جمله، این‌جا که هستیم بگویم ما بارها برای کاظم رجوی مراسم بزرگداشت گذاشتیم. الآن 21سال شده است، 24آوریل ۱۹۹۰ رژیم ایران او را که دارای مصونیت کامل بود، درست نزدیک این‌جا، کشت. ما همه این را می‌دانیم و این رژیم، امروز به وحشیانه‌ترین صورت جنایاتش را ادامه می‌دهد.

می‌دانیم که رژیم ایران برای نابودی کمپ اشرف روی عراق فشار می‌آورد. ولی امروز بیش از پیش، همه ما، با شما، این‌جا علیه این وحشیگری ایستاده‌ایم: اشرف نجات خواهد یافت و ما این‌جا هستیم، همان‌طور که آقای دو داردل خطاب به ملل متحد، سازمانهای بین‌المللی و دولتهای گوناگون گفت، ما می‌خواهیم همه را در برابر مسئولیتهایشان قرار دهیم و می‌خواهیم که حقوق ساکنان اشرف رعایت شود.

در نهایت قبل از این‌که رشته سخن را به شما بدهم، اجازه بدهید که گردهمآیی ما به همه ساکنان اشرف درود بفرستد و همه آنها را از همبستگی‌مان مطمئن سازد.
خانم رئیس‌جمهور برای سخنرانی بفرمایید.

مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت:
منتخبان مردم سوئیس!
شخصیتها و حقوق‌دانان محترم!
دوستان عزیز!
من از جانب هموطنانم، از جانب خانواده‌های شهیدان و زندانیان‌ سیاسی، و از جانب ساکنان‌ اشرف، به ژنو آمده‌ام؛ به شهر حقوق‌بشر، به شهر پناهندگی، و شهر ملل متحد، تا صدای آنها را برای احقاق حقوق پایمال‌شده‌شان، به گوش شما برسانم.

هم‌چنین در ابتدا به پروفسور کاظم رجوی، سمبل دفاع از حقوق‌بشر ایران، درود می‌فرستم که تروریستهای اعزامی از تهران او را در این‌جا به گلوله بستند. او گفته بود، ما حقوق‌بشر را با خونمان می‌نویسیم. مطمئنم که اگر امروز کاظم این‌جا بود از این همه سکوت و بی‌عملی سازمانهای بین‌المللی فریاد برمی‌آورد و این را خیانت به حقوق‌بشر توصیف می‌کرد. مطمئنم که بعد از کاظم بسیار بسیار مدافعان حقوق‌بشر راه او را پیگیر ادامه می‌دهند تا حقوق پایمال شده هم مردم ایران هم سراسر دنیا را به دست بیاورند و اجازه ندهند که در زیر نعلین و سم ستوران دیکتاتورها هم‌چنان پایمال شده باقی بمانند. حالا حدود 4ماه است که ایرانیان و خانواده‌های ساکنان اشرف، این‌جا در ژنو تحصن کرده‌اند.

این تحصن طولانی، هم‌چنان‌که تحصن‌ها و تظاهرات بی‌وقفه ایرانیان در واشنگتن و پایتختهای اروپایی، این سؤال را در برابر جامعه جهانی و مشخصاً ملل ‌متحد و ایالات متحده قرار می‌دهد، که آیا به مسئولیت غیرقابل انکاری که درباره حفاظت اشرف دارند عمل خواهند کرد؟ یا نه؟

فکر می‌کنم ممانعت غیرمنطقی و گستاخانه مالکی از دیدار هیأت پارلمان‌ اروپا از اشرف و هم‌چنین دیدار هیأت کنگره آمریکا از اشرف، به‌اندازه کافی گویای مقاصد شوم اوست.

هفته پیش، نخست‌وزیر عراق یک قدم فراتر گذاشت و از صدور 121 حکم دستگیری علیه ساکنان‌ اشرف خبر داد. او اعلام کرد، می‌خواهد علیه کشورهایی که به ساکنان‌ اشرف پناه بدهند، و حتی علیه دادگاههایی که مانند اسپانیا، شکایتهای آنها را پذیرفته‌اند، شکایت کند. زیرا آنها، به حاکمیت عراق تجاوز کرده‌اند! در دنیای امروز از نظر دیکتاتورها همه معانی به‌طور کامل وارونه و واژگونه شده. اگر آقای مالکی می‌توانست، آنها را حتماً تحویل جوخه‌های مرگ، یا زندانها و شکنجه‌گاههای مخفی هم می‌داد.

او به نامگذاری تروریستی مجاهدین از طرف وزارت‌خارجه آمریکا استناد می‌کند، تا خدماتی را که فاشیسم دینی حاکم بر ایران، برای سرکوب مخالفان و آزادی‌خواهان در ایران نیاز دارد، عرضه کند.

اخیراً وزیر اطلاعات ملاها تصریح کرد که برای انهدام هر چه سریع‌تر مجاهدین (نیروی اصلی اپوزیسیون ایران) هماهنگیهای لازم را با عراق انجام داده است و انجام خواهد داد.

در اشرف، شکنجه روانی به‌طور شبانه‌روزی، با 300 بلندگو ادامه دارد.

به‌دلیل محاصره ضدانسانی، مجروحان حمله 19فروردین، با خطر از دست‌دادن جان خود مواجهند، یا به‌طور فزاینده‌ای متأسفانه دچار نقص‌عضو می‌شوند.

دو سال و نیم است که در اثر انتقال حفاظت اشرف از نیروهای آمریکایی به مالکی، که از ابتدا با اعلام مخالفت ساکنان‌ اشرف و هم‌چنین مخالفت وکلا و بسیاری مجامع مدافع حقوق‌بشر مواجه بود، حق حیات، حق سلامتی، حق درمان، حق رفت‌وآمد، حق کار، حتی حق دیدار با وکیل، و حق دیدار با اعضای خانواده، و حق شکایت و تمام حقوق بنیادین اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، در اشرف به‌طور کامل سلب شده است.

47نفر کشته شدند و ۱۰۷۱نفر مجروح شده‌اند و شماری در اثر محاصره پزشکی درگذشتند. حتی سند جواز دفن، به خانواده و دوستان درگذشتگان داده نمی‌شود.

مزار اشرف که در 20سال گذشته، حدود 250نفر از عزیزان‌ ساکنان‌ این شهر در آن دفن شده‌اند، در اشغال نظامی است و دیگر ساکنان اشرف نمی‌توانند در این مزار کسی را دفن کنند و ساکنان، از رفتن به آن محروم و ممنوع هستند. در حمله 8آوریل، به میزان 10میلیون دلار، خودرو و اموال شخصی و ساختمانهای مسکونی، غارت و تصرف شد و همه اسناد آن قابل انتشار است.

راستی چرا این وضعیت به‌وجود آمده است؟
آمریکا در قبال حفاظت ساکنان اشرف مسئولیت دارد. این، آن واقعیت اول است.

این هم به‌دلیل الزام‌های ناشی از قوانین بین‌المللی است، هم به‌خاطر تعهدات اخلاقی، و هم به‌دلیل توافقنامه‌ای که با یکایک ساکنان‌ اشرف امضا کرده، و در مقابل گردآوری سلاحهای آنها، نسبت به حفاظت آنها متعهد شده است، کنگره آمریکا و سیاستمداران برجسته وشریف آمریکایی، که شماری از آنها الآن این‌جا با ما حضور دارند، بارها بر ضرورت حفاظت ساکنان اشرف و مسئولیت دولت آمریکا در این رابطه تأکید کرده‌اند.

در ماه می، یک راه‌حل عملی برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث از طرف هیأت پارلمان‌ اروپا ارائه شد، یک طرح کامل اما سفارت آمریکا در عراق، متأسفانه با مطرح کردن راه‌حل غیر‌قانونی، خطرناک و بی‌آینده برای جابه‌جایی آنها در داخل خاک عراق، یعنی همان طرحی که مالکی از دو‌سال پیش خواهان‌ آن بود، عملاً به‌مثابه یک مانع در برابر راه‌حل اروپا عمل کرد.

درحالی‌که حمایت آمریکا و سفارتش در عراق، از این راه‌حل می‌توانست و می‌تواند دینامیزم زیادی به آن بدهد.

راه‌حل اروپایی که در انسجام با توصیه‌های کمیسر عالی حقوق‌بشر، و دبیرکل ملل ‌متحد است، با تفاهم نماینده عالی اتحادیه اروپا، و هم‌چنین برخی دولتهای اروپایی تا به الآن روبه‌رو شده است. در عراق هم، رئیس مجلس و معاون نخست‌وزیر و معاون ریاست‌جمهوری و بسیاری از نمایندگان پارلمان عراق از آن حمایت کرده‌اند. این راه‌حل در کنگره آمریکا هم‌چنین از حمایت گسترده‌یی تا الآن برخوردار شده.

متقابلاً یک اجماع بین‌المللی وجود دارد، که جابه‌جایی در داخل عراق، فقط راه کشتار بعدی ساکنان اشرف را هموار می‌کند. این، آن واقعیتی است که تا به الآن ثابت شده، علاوه بر مخالفت عراقی و اروپایی، کمیته خارجی کنگره آمریکا، در 21ژوئیه گذشته به الحاقیه‌ای به لایحه بودجه، رأی داد که به اتفاق آرا دولت آمریکا را مؤظف می‌کند، از جابه‌جایی اجباری ساکنان‌ در داخل عراق ممانعت به‌عمل آورد.

چنانکه قاضی تدپو نماینده کنگره آمریکا در جلسه استماع 27 ژوییه تصریح کرد که: «جابجایی در داخل عراق، خواست مشترک رژیمهای ایران و عراق است».

آقای روهرا باکر رئیس زیر‌کمیته تحقیقات و کنترل دولت، در همان جلسه به وزارت‌خارجه و نمایندگان وزارت‌خارجه اعلام کرد که: «اگر یک کشتار دیگر اتفاق بیفتد، شماها یعنی وزارت‌خارجه آمریکا، مسئول هستید. مسئولیت مرگ این افراد غیرمسلح، برعهده شماست».

دوستان‌ عزیز!
در 15آوریل، کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد، خانم پیلای، بر لزوم انجام یک تحقیقات مستقل، شفاف و بی‌طرف، و پیگرد آمران‌ جنایت 8آوریل تأکید کرد، و هم‌چنین خواستار انتقال ساکنان‌ اشرف به کشورهای ثالث شد.

ماه گذشته، آقای بان کی‌مون دبیرکل ملل متحد، در گزارش خود به شورای امنیت گفت: «من تمام طرفهای درگیر را تشویق می‌کنم... به یک راه‌حل مورد اجماع دست یابند، که در عین احترام به حاکمیت عراق با قانون بین‌المللی حقوق‌بشر و اصول انساندوستانه، همخوان و منطبق باشد.

به این منظور، من به کشورهای عضو، فراخوان می‌دهم به اجرای هر ترتیبی که برای حکومت عراق و ساکنان‌ کمپ، قابل‌قبول باشد، کمک کنند». اینها سخنان مشخص دبیرکل ملل ‌متحد بود.

و حالا من به ژنو، آمده‌ام یعنی شهر حقوق‌بشر و سازمان ملل و سازمانهای بین‌المللی حقوق‌بشری، تا اقدامهای عاجلی را برای حفظ جان‌ انسانهای بیگناه و بی‌دفاع و بی‌سلاح، در برابر حمله و تهدید و اولتیماتومهای خونین، در همان مسیری که دبیرکل اعلام کرده است، طلب کنم:
بنابراین:
اول- استقرار یک ناظر ملل ‌متحد در اشرف، برای این‌که ببینید در آن‌جا چه می‌گذرد.

دوم- بازتأیید استاتوی پناهندگی سیاسی ساکنان‌ اشرف به‌صورت جمعی، و حتی به‌طور موقت توسط کمیساریای عالی پناهندگان، برای برخورداری آنها از حق حفاظت بین‌المللی.

سوم-شروع بلادرنگ تحقیقات، در مورد جنایت 8آوریل، آن هم تحت نظر ملل متحد.

چهارم - واداشتن دولت عراق به اعلام تبعیت از فراخوان‌ دبیرکل ملل متحد، برای هرگونه استفاده از زور و خشونت، و پایان‌دادن به محاصره ضد‌انسانی و شکنجه روانی و هم‌چنین بیرون بردن افراد مسلح از داخل اشرف، جایی که در آن، نزدیک به هزار زن‌ مسلمان به‌سر می‌برند.

و پنجم ـ حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا از راه‌حل پارلمان‌ اروپا برای انتقال ساکنان‌ به کشورهای ثالث و تأمین و تضمین حفاظت آنها تا پایان این پروژه.

من در نامه‌هایم به دبیرکل و بارونس اشتون و هم‌چنین خانم پیلای، به اطلاع آنها رسانده‌ام که اگر کمک‌کننده است برای مسئولیتها و وظایف آنها، ایرانیان و خانواده‌های ساکنان‌ اشرف، هزینه‌های ملل ‌متحد برای حفاظت را خودشان تأمین می‌کنند، تا تصویب بودجه در پروسدورهای اداری ملل ‌متحد و اتحادیه اروپا با مشکل و تأخیر مواجه نشود و جان انسانهای بیگناه دیگری از دست نرود.

من به این وسیله می‌خواهم، از کمیسر عالی آقای آنتونیو گوترز و خانم پیلای، درخواست کنم که سریع‌تر عمل کنند.

اکنون جامعه جهانی و مردم ایران به نهادهای ملل متحد، به‌ویژه به کمیساریای عالی پناهندگی و کمیساریای عالی حقوق‌بشر چشم دوخته‌اند و در انتظار اقدام هر چه سریع‌تر آنها هستند.
از همه شما سپاسگزارم

کریستین پرگو:
خانم رئیس‌جمهور، با تشکر بسیار زیاد به‌خاطر خطابه خیلی قویتان و به‌خاطر امیدتان.
خوشحالیم که امروز فرماندار هاوارد دین در این‌جا با ماست. آقای دین رئیس پیشین حزب دموکرات آمریکا و کاندیدای ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۰۴ بوده است.

هاوارد دین، رئیس حزب دموکرات آمریکا ۲۰۰۴ ـ ۲۰۰۹:
سلام خانمها آقایان، سلام خانم رئیس‌جمهور
ما شرایطی را در کمپ اشرف در عراق داریم که ۳۴۰۰ عضو اپوزیسیون ایران در آن به‌طور غیرمسلح و با خطر زیاد به‌سر می‌برند و سوء تبلیغات زیادی توسط لابی طرفدار رژیم تهران در آمریکا شده است که در برخی روزنامه‌ها منتشر شده است. بنابراین بگذارید اول به حقایق نگاه کنیم.

واقعیت شماره 1: گروه اپوزیسیون ایرانی مجاهدین خلق توسط وزارت‌خارجه آمریکا در سال ۱۹۹۷ در لیست قرار گرفت و طبقه‌بندی شد. اوایل ژوییه، از قول سفیر، یکی از معتبرترین کارشناسان خاورمیانه در آمریکا در برابر کنگره شهادت داده شد که انگیزه این طبقه‌بندی، کمک به گشودن باب مذاکره با حزب حاکم ایران بود.

واقعیت شماره 2: تنها دلایل حقوقی برای طبقه‌بندی یک گروه به‌عنوان تروریست این است که در فعالیتهای تروریستی شرکت داشته باشد. دادگاه استیناف آمریکا در واشنگتن دی.سی سال گذشته حکم داد که به این گروه روند منصفانه داده نشده و به وزارت‌خارجه دستور داد نامگذاری را بازبینی کند. چنین یافته‌هایی در فرانسه، انگلستان و اتحادیه اروپا هم صورت گرفت که منجر شد مجاهدین از لیستهای اتحادیه اروپا و انگلستان خارج شوند.

سوم: در سال ۲۰۰۶ ارتش آمریکا در قبال تحویلدهی سلاحها توسط ساکنان اشرف کتباً به تک‌تک ساکنان قول داد که از آنها در مقابل تهدیدات خارجی حفاظت می‌کند. در آن زمان، مأموران اداره اف.بی.آی و بخش تروریسم به اشرف رفته و تک‌تک ۳۴۰۰ ساکن اشرف را مورد تحقیق قرار داده و یک نفر هم وابسته به تروریسم و تروریستها یافت نشد.

واقعیت 4: بسیاری از ساکنان اشرف در کشورهای غربی زندگی کرده و در غرب تحصیل کرده‌اند. به‌اصطلاح مذاکرات صورت گرفته بین وزارت‌خارجه و ساکنان به انگلیسی صورت گرفته است. افراد اشرف، به آن‌جا رفتند تا بتوانند علیه حکومت خودکامه مذهبی که در آن‌جا برای 30سال حاکم بوده، مبارزه کنند و بسیاری از آنها اعضای خانواده‌شان توسط ملاها که ایران را با یک دولت نامشروع اداره می‌کنند، زندانی، شکنجه و اعدام شده‌اند.

پنجم: در سال ۲۰۰۹ و مجدداً در سال ۲۰۱۱ دولت عراق تحت نخست‌وزیری مالکی به اشرف نیرو فرستاد و مجموعا 47 غیرمسلح از جمله 8 زن را کشت. آنها هم‌چنین مانع رسیدگیهای پزشکی به اکثر صدها مجروح شده‌اند. نیروهای آمریکایی چند کیلومتر آن طرف‌تر بعد از این‌که طبق قرارداد حق حاکمیت، به آنها توسط عراقیها دستور داده شد حوالی اشرف را ترک کنند، بی‌تحرک ایستادند.

ششم: دادگاههای بین‌المللی و دادگاهها در اسپانیا، شروع به تحقیقات در مورد این‌که مالکی جنایات جنگی مرتکب شده، کرده‌اند. یک دادگاه دیگر، دادگاه بین‌المللی اخیراً حکم داد که دولت هلند مسئول غرامت مادی به قربانیان سربرنیتسا در بوسنی است چون نیروهای هلندی در طول کشتار یک هزار مرد و پسر در جریان جنگ بالکان بی‌عمل باقی ماندند.

هفتم: طرح آمریکایی ارائه شده توسط کارمند وزارت خارجه، جابجا کردن ساکنان اشرف به جای دیگری در عراق است که تنها حرف آمریکا و حرف دولت عراق است که آن‌جا امن خواهد بود. تا بحال هیچ‌کدام از این دو دولت قول خود را نگه نداشته است.

من به خانم رئیس‌جمهور به‌خاطر تأیید طرح اروپایی تبریک می‌گویم، من از طرح اروپایی حمایت می‌کنم، کار در دست اجرا، حفظ جان شهروندان غیرمسلحی است که ما به آنها قول امنیت دادیم. آمریکا و هم‌چنین قدرتهای اروپایی باید قولشان را نگه دارند.

در نهایت کسانی که به دلایل مختلف از مجاهدین خوششان نمی‌آید، گفته‌اند آنها فرقه هستند و افرادی نظیر ژنرال کلارک، ژنرال شلتون، ژنرال پیس، ژنرال جونز، وزیر ریج، دادستان موکیزی، خود من و سایرین از جامعه ایرانیان مقیم آمریکا پول می‌گیریم و وانمود می‌کنند که حمایت آنها از ساکنان اشرف خریداری شده است. حتی اگر این درست باشد، بسیار شجاعانه‌تر از همه این ژنرالها که برای کشور خود با شجاعت جنگیده و خدمت کرده‌اند، می‌خواهم برای خبرنگارانی که در این مورد می‌نویسند اضافه کنم، حتی اگر این درست باشد، هیچ تأثیر حقوقی روی حق پناهندگی افراد اشرف و حفاظت آمریکا از آنها و این‌که آنها تعهد ما را برای اطمینان از امنیت شان، به دست آورند، ندارد. واقعیت این است که هیچ پایه حقوقی وجود ندارد که افراد اشرف را لیست‌گذاری و طبقه‌بندی کنیم. باید آنها به‌عنوان بخشی از مسیری که بتوانیم طرح اروپا را اعمال کنیم از لیست خارج شوند.

یک بحثی در آمریکا در جریان است، بگذارید روشن بگوییم این بحث درباره چیست. بسیاری افراد در وزارت‌خارجه این حساب را کرده‌اند که 14سال پیش یک گروه مدره در رژیم ایران وجود داشت و می‌توانیم به نوعی با آن معامله کنیم. 14سال گذشته و آنها هنوز نمی‌پذیرند که اشتباه کرده‌اند و من ۳۴۰۰ انسان بیگناه را قربانی نمی‌کنم تا آنها ثابت کنند درست گفته‌اند.

بگذارید با گفتن چیزی که قبلاً گفته‌ام به پایان ببرم.
در پایان برای من این بحث در مورد افراد اشرف نیست و درباره ملاهای ایران هم نیست. این بحث در مورد این است که کشور من چگونه کشوری است. اگر ما کشوری هستیم که به حاکمیت قانون اعتقاد داریم و کشتار شهروندان غیرمسلح را محکوم می‌کنیم، ما به قولمان را به افراد اشرف وفا خواهیم کرد. اگر کشوری هستیم که واقعاً به آزادی اعتقاد داریم از آنهایی که برای آن مبارزه می‌کنند به‌خصوص با روشهای دموکراتیک و غیرخشونت‌آمیز حمایت می‌کنیم. اگر ما برای آن‌چه به آن اعتقاد داریم نایستیم و ۳۴۰۰ ساکن غیرمسلح اشرف، بعد از این‌که نیروهایمان را در آخر دسامبر بیرون کشیدیم توسط رژیم ایران یا مزدوران عراقی آنها به قتل برسند، ما خود را به‌عنوان یک ملت بزرگ از دست داده‌ایم. این تنها یک از دست دادن برای مردم ایران نیست برای مردم آمریکا هم هست.

اگر قرار است ما بزرگترین کشور زمین باشیم باید به قراردادهایمان پایبند باشیم و باید روی اصولمان بایستیم.
آزادی و عدالت برای همه!
متشکرم.

کریستین پرگو:
می‌خواهیم هم‌اکنون سخن را به یک نماینده پارلمان سوئیس که در دفاع از ساکنان اشرف خیلی فعال است بدهم. ژان شارل ری ال.

ژان شارل ری ال، نماینده پارلمان فدرال سوئیس:
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، دوستان عزیز، خانمها و آقایان، از شما متشکرم که در ژنو هستید. ژنو شهر حقوق‌بشر و سازمانهای بین‌المللی. متشکرم از همکاران و دوستانی که از ایالات متحده از تمام اروپا، انگلستان، فرانسه، بلژیک، دانمارک، ایتالیا، رومانی و کشورهای دیگر برای شرکت در این کنفرانس بین‌المللی به ژنو آمده‌اند.

از جانب همکارانم در پارلمان سوئیس که امروز بعدازظهر در این‌جا حضور دارند و هم‌چنین از سوی بسیاری دیگر که به‌خاطر دلایل حرفه‌یی غایب هستند ولی از این کنفرانس حمایت می‌کنند، به همه شما خوشآمد می‌گویم.

در 26 ژوئیه گذشته، خوآن گارسه، وکیل اسپانیایی اعلام کرد: «دولت حاضر عراق هرگونه حق و هرگونه استاتوی قانونی را برای ساکنان اشرف انکار کرده است و این امر غیرقابل‌قبول است. موقعیت آنها، موقعیت حقوقی افراد حفاظت‌شده توسط کنوانسیون چهارم ژنو می‌باشد. این کنوانسیون توسط عراق، اسپانیا و بیش از صد کشور امضا شده است. این کنوانسیون به همه کشورهای امضا کننده آن اجازه قانونی می‌دهد که جرایم بزرگ را تحت پیگیرد قرار دهند».

در روزهای اخیر خبرهایی که از عراق می‌رسند، نشان می‌دهد که نوری مالکی نخست‌وزیر عراق با اطاعت از درخواست دیکتاتوری مذهبی ایران در فکر طراحی برای یک خونریزی دیگر است. به این دلیل است که ما همگی امروز به‌طور اضطراری در ژنو گردهم آمده‌ایم.

من خوشحالم از این‌که می‌بینم دوستان آمریکایمان در بین ما هستند. همکاران شجاع ما در کنگره آمریکا هم‌چنان از وزارت‌خارجه حسابرسی می‌کنند تا به تعهدش در قبال اشرف و ساکنان آن احترام بگذارد.
شما حمایت تمام‌عیار ما را در اقدام شجاعانه‌تان دارید

این جا در ژنو مایلم کمیسر عالی پناهندگان و هم‌چنین کمیسر عالی حقوق‌بشر را مخاطب قرار دهم.
کمیساریای عالی حقوق‌بشر چندین بار تأیید کرده که اخراج ساکنان نقض اصل «نان‌رفولمان» است. همه می‌دانند این افراد در کشوری زندگی می‌کنند که دولت حاکمش دو بار آنها را قتل‌عام کرده است بنابراین می‌توانیم این سؤالات را از آنها بپرسیم:
چه تدابیری توسط کمیسر عالی برای تضمین حفاظت بین‌المللی ساکنان اشرف اتخاذ شده است؟ وقتی قبلاً در سال ۲۰۰۷ این سؤال از شما شد به آن پاسخ مثبت ندادید. اگر پاسخ مثبت بود، شاید 47نفری که در حملات قبلی علیه اشرف کشته شدند، الآن زنده بودند.

اگر به این فراخوان پاسخ ندهید، شما مسئولیت سنگینی را به‌خاطر بی‌عملی‌تان در دادن حفاظت فوری به ساکنان اشرف برعهده خواهید داشت.

هم‌چنین می‌خواهم از کمیسر عالی حقوق‌بشر بپرسم چرا دولت عراق تعهدات خود و کنوانسیونهای بین‌المللی را طی دو سال گذشته نقض می‌کند و مرتکب قتل می‌شود بدون این‌که با هیچ مجازاتی مواجه شود؟ چرا هیچ اقدام پیشگیرانه که از مسئولیتهای کمیسر عالی است، اتخاذ نشده و گروه یونامی به‌طور دائم در اشرف مستقر نشده است؟ می‌خواهیم بدانیم چرا چنین تصمیمات ساده و روشن این‌قدر دشوار و سخت شده است؟ کمیسر عالی حقوق‌بشر برای حمایت از چنین تصمیماتی در انتظار چیست؟

در پایان، همراه با همکارانم از دولت سوئیس می‌خواهیم به‌عنوان کشور میزبان ملل ‌متحد سؤالات مزبور را از کمیسر عالی حقوق‌بشر و کمیسر عالی پناهندگان بپرسد.

خانم رئیس‌جمهور، از حضور شما در ژنو سپاسگزارم. شما در ژنو شهر حقوق‌بشر و کنوانسیونهای بین‌المللی، در خانه خودتان هستید. زنده باد اشرف.

کریستین پرگو:
با تشکر آقای نماینده پارلمان، با تشکر ژان شارل به‌خاطر تعهدت. سخنران بعدی آقای گای گودوین- جیل، است. وی یک وکیل برجسته مدافع پناهندگان است. به سخنان ایشان گوش می‌دهیم.

گای گودوین جیل، استاد و نظریه‌پرداز حقوق
بسیار متشکرم که فرصت صحبت امروز را به من دادید.
فکر می‌کنم درباره اصولی که اینجا دخیل هستند چیز پوشیده‌یی وجود ندارد. این به مسئولیتهای اداری ملل ‌متحد و به‌طور خاص دفتر کمیساریا بر می‌گردد.

در مورد کمیساریا، اینها به قلب دستور کار منحصربه‌فرد و بسیار ویژه که مجمع عمومی حدود 60سال پیش در 14دسامبر ۱۹۵۰ به کمیسر عالی سپرد، بر می‌گردد.

این مسئولیت مسئولانی است که در پاراگراف یک اساسنامه برای ارائه محافظت به پناهندگان و یافتن راه‌حل دائمی برای مشکل پناهندگان آمده است. و البته این دستور کار از تجربه دهه‌های قبل متولد شد، با اذیت و آزارهای دهه‌های قبل که در آن دولتها، به‌طور خاص آنهایی را که از نژاد متفاوت، دیدگاه سیاسی یا مذهب متفاوت بودند، هدف قرار می‌دادند.

مجمع عمومی تصمیم گرفت که این دستور کار باید جهانشمول باشد. این محدودیت جغرافیایی یا زمان‌بندی محدود ندارد و مستقل از این است که آیا کشوری پیمانهای پناهندگی را امضا کرده یا نه. و این دستور کار قرار است انسان‌دوستانه باشد و نه سیاسی.

بنابراین کمیساریای عالی پناهندگی مسئولیتی دارد که به مجمع عمومی وامدار است. می‌خواهم بگویم فراتر از مجمع عمومی جامعه بین‌المللی به افراد ملل ‌متحد وامدار است. مسئولیت دادن حفاظت به پناهندگان یعنی استفاده از قانون بین‌المللی، تعهدات بین‌المللی، والبته وجدان بشریت برای تضمین این‌که زندگی و حقوق‌بشر تضمین شوند و راه‌حلهایی پیدا شوند.

بنابراین چه چیزی ملل ‌متحد را عقب نگه می‌دارد؟ آیا ساکنان اشرف پناهنده هستند؟ آیا می‌توانیم جداً شک کنیم که آنها پناهنده هستند؟ حتی یک نگاه سطحی به حقایق، آزار آنها را به دلایل سیاسی تأیید می‌کند و کاملاً در رژیم کنونی ایران تثبیت شده و مصمم به آزار و مرگ آنهاست. آیا هر پرونده باید فرداً در نظر گرفته شود؟ نه. شاید آنها عادت به تعیین مورد به مورد پناهندگی به‌صورت فردی کرده‌اند ولی همیشه یا همه موارد لازم نیست و قطعاً در مورد دستور کار کمیساریا یا حتی کنوانسیون ۱۹۵۱ ضروری نیست.

در واقع تصمیمات گروهی به‌طور عام به کار گرفته می‌شوند. به‌طور خاص در شرایط ورود تعداد زیاد یا به‌طور خاص‌تر در رابطه با شرایط کنونی در مواقع فوریت حفاظت. و به روشنی شرایط در اشرف در عراق یک فوریت حفاظتی است. محلی که زمانی از آن بهره می‌بردند الآن انکار می‌شود. جان، آزادی و امنیت که زمانی تضمین شده بود حالا به جد مورد تهدید است.

خوب چکار باید کرد؟ آن‌چه که ما امیدواریم دست پیدا کنیم حفاظت فعال توسط کمیساریا است. بله کار مشترک با ارتش سازمان ملل متحد. دخالت فعال کمیساریا و ملل ‌متحد در اشرف.

نظارتی که البته به جد مورد نیاز است تنها یک جنبه آن است. ولی تماس مستقیم بین سازمان پناهندگی ملل ‌متحد و آنهایی که به‌شدت نیازمند این محافظت هستند هم هست. فعالیت فعالانه از طرف کمیساریا برای یافتن راه‌حلهای بین‌المللی دائمی. فعالیتهایی که ما می‌دانیم حمایت مثبت در سراسر جهان خواهد داشت. بکارگیری فعال حاکمیت قانون بین‌المللی توسط کمیساریا، تعهدات بین‌المللی که همه کشورها را ملتزم به حفاظت و رفتار مناسب با پناهندگان می‌کند. تنها به این صورت می‌توانیم امیدوار باشیم از خونریزی جلوگیری کنیم. تنها به این صورت می‌توانیم برای چشم‌اندازهای راه‌حلهای حمایت شده بین‌المللی به آینده نگاه کنیم.
متشکرم.

کریستین پرگو:
با تشکر از آقای فرماندار که امروز با ما هستید. ما نیاز داریم که امروز با ما باشید. می‌خواهم قبل از سخنران بعدی، به‌خاطر حضور آقای رموند، نماینده پارلمان سوئیس، به ایشان درود بفرستم.این بیانگر حمایت وی از آرمان اشرف است. از ایشان تشکر می‌کنم
چه کسی با نقش عفو بین‌الملل در دفاع از حقوق‌بشر آشنا نیست؟
امروز بعدازظهر، خوشحالیم از خانم آیرن خان که به مدت ده سال این سازمان را اداره کرده است استقبال کنیم. با تشکر خانم خان بفرمایید

آیرین خان، دبیرکل عفو بین‌الملل ۲۰۰۱ ـ ۲۰۱۰:
خانم پرگو، خانم رجوی، سخنرانان برجسته، خانمها و آقایان

از شما به‌خاطر دعوتم در این جلسه و دادن یک فرصت دیگر برای این‌که از افراد کمپ اشرف حمایت کنم، متشکرم.
علاقه شما، همه شمایی که اینجا هستید، و می‌دانم که علاقه شما واقعی است چون به‌عنوان رئیس قبلی یک سازمان حقوق‌بشری قدرت مردم را می‌دانم. قدرت مردم که باید روی دستگاههای بوروکراتیک اثر بگذارد.

بنا براین از آمدن شما متشکرم. علاقه‌تان را به آن‌چه در اشرف می‌کذرد حفظ کنید.
اشرف یک سمبل مقاومت است ولی در ضمن جایی است که گروهی از افراد در تنگنای دشمنی قرار گرفته‌اند. من فکر می‌کنم این چشم‌اندازی است که من درباره آن صحبت می‌کنم چطور جان انسانها را حفظ کنیم؟ آیا صبر می‌کنیم و می‌بینیم یک تراژدی دیگر اتفاق می‌افتد؟ الآن هیچ چیزی نیست که من بتوانم درباره اشرف به شما بگویم و شما تا الآن ندانید.
واقعیتها واقعاً روشن هستند و خیلی وقت است که روشن بوده‌اند.

واقعیت شماره 1: افرادی در اشرف هستند که در معرض خطر قراردارند، مورد آزارند، از رسیدگی پزشکی محرومند، با بلندگوها شب و روز شکنجه می‌شوند، به‌طور فیزیکی مورد حمله قرار می‌گیرند، مجروح می‌شوند و کشته می‌شوند. ما می‌دانیم که در ژوئیه ۲۰۰۹ یازده تن کشته شدند. ما می‌دانیم که حادثه دیگری در ژانویه امسال رخ داد و خودمان ویدئوی آن‌چه 8 آوریل اتفاق افتاد را دیدیم. بنابراین این روشن است.

محکومیتهای زیادی از طرف کمیساریای عالی حقوق‌بشر، از سناتور کری، از عفو بین‌المللی، از ملل متحد، از بسیاری از رهبران دولتی و سیاسی بعد از 8 آوریل صورت گرفت ولی هیچ چیز تغییر نکرده است.

یک حقیقت دیگر. ما همه می‌دانیم اگر هر یک از ساکنان اشرف به‌زور به ایران برگردانده شود چه عواقبی دارد. ما می‌دانیم بر سر بقیه نظیر جعفر کاظمی یا محمدعلی حاج آقایی یا علی صارمی و بسیاری دیگر چه آمد. و حقیقت آخر این‌که ما هم‌چنین می‌دانیم که دولت عراق بسیار روشن ساخته آنها می‌خواهند اشرف از هر ساکن آن زنده یا مرده تخلیه شود. این واقعیت است. اینها واقعیتها هستند.

حالا همان‌طور که گای گودوین جیل، یکی از معروفترین کارشناسان حقوقی در قانون پناهندگی گفت شرایط حقوقی هم روشن است.

هم صلیب‌سرخ و هم آمریکا ساکنان اشرف را افراد حفاظت‌شده طبق کنوانسیون چهارم ژنو به‌رسمیت شناختند. و به گفته آقای گودوین جیل، کمیساریای عالی پناهندگی هم تعهد بسیار روشنی اینجا دارد چون این افراد می‌گویند موقعیت پناهندگی دارند.

اگر عراق نمی‌خواهد و بسیار روشن است که نمی‌خواهد و در واقع مخالف حفاظت افراد اشرف است، اگر افراد اشرف نمی‌توانند به‌خاطر در معرض خطر قرار گرفتن به ایران برگردند، تنها یک انتخاب وجود دارد و آن انتخاب، حفاظت بین‌المللی است.

من وارد قانون آن نمی‌شوم چون آقای گای گودوین جیل بسیار روشن این کار را کرده است. قانون بین‌المللی مانع کمیساریا نمی‌شود در واقع کمیساریا را تشویق می‌کند که به ساکنان کمپ اشرف حفاظت بدهد.
هیچ مانعی از بابت رزمنده بودن آنها یا ازبابت افکار سیاسی شان، وجود ندارد. حفاظت نمی‌تواند مشروط باشد.

تاریخچه دستور کار کمیساریا یک تاریخچه همراه با انعطاف است. کمیساریا در بسیاری از موارد، در 60سال تاریخش، دستور کارش را گسترش داده به نوعی که به ملل ‌متحد اجازه داده به افراد نیازمند حفاظت بدهد. بنابراین چرا الآن این را انجام نمی‌دهد؟ درخواست من این است که کمیساریا باید به شرایط انسانی در صحنه نگاه کند. کمیساریا در کمک کردن به 10 میلیون پناهنده که از کشور من در سال ۱۹۷۱ خارج شدند ـ دارم درباره بنگلادش صحبت می‌کنم ـ اکراهی به خرج نداد.

حالا ما ۳۴۰۰نفر داریم که زیاد نیست ولی در واقع یک تعهدی از طرف کمیساریاست.
صحبتی هم بوده که آیا افراد می‌توانند در داخل عراق جابجا شوند. جابه‌جایی اجباری یک چیز بسیار خطرناکی است.

افراد کالا نیستند که به‌رغم میلشان جابجا شوند. جابه‌جایی اجباری خطرات مرگ و جراحت را افزایش می‌دهد. و روشن نیست اگر این افراد منتقل شوند چه کسی از آنها محافظت خواهد کرد و قطعاً ساکنان نمی‌توانند به دولت عراق اعتماد کنند که به آنها حفاظت و کمک در هیچ نقطه دیگری از عراق بدهد در حالی که همین جایی هم که هستند به آنها حفاظت نداده است.

و جابه‌جایی می‌تواند به خونریزی بیشتر منجر شود. و من به‌عنوان یک فعال با تجربه پناهندگی، 21سال در زمینه شرایط پناهندگی کار کرده‌ام، و شرایطی را دیده‌ام که جابجاییهای اجباری در واقع منجر به خطرات بیشتر برای افراد شده است. لذا، این پاسخی برای ساکنان کمپ اشرف نیست.

پس باید چکار کرد؟ فکر می‌کنم همه ما گفته‌ایم بگذارید مجدداً تکرار کنم:
اول و قبل از هرچیز حفاظت فوری برای افراد، همانجا که هستند و این مسئولیت با کمیساریای پناهندگی سازمان ملل ‌متحد است. بله این مهم است که با همکاری و هماهنگی با ملل ‌متحد صورت گیرد ولی مسئولیت یک مسئولیت روشن و مستقل کمیسر عالی است.

اینجا من به دولتهای اروپایی نگاه می‌کنم، کمیساریای پناهندگی باید از شما علامت بگیرد که شما آماده انتقال هستید. من هم‌چنین می‌گویم هیچ چیزی نیست که مانع شود دولت آمریکا، موضوع از لیست خارج شدن به کنار، هیچ چیزی نیست که مانع شود دولت آمریکا از سازمان ملل ‌متحد برای یافتن راه‌حلی حمایت نکند.

من فکر می‌کنم چنین علامتی از طرف دولت آمریکا برای این‌که سازمان ملل ‌متحد سریع حرکت کند راه زیادی را طی می‌کند.

و سؤال من این است: از کمیسر عالی پناهندگان، از کمیسر عالی حقوق‌بشر، از یونامی و دولتها، دولتهای اروپایی و آمریکا، آیا منتظر خواهید ماند یا حرکت خواهید کرد و کاری درباره آن خواهید کرد؟

ادای احترام رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت نسبت به شهید بزرگ حقوق‌بشر دکتر کاظم رجوی در شهادتگاه او در کوپه ژنو


رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، خانم مریم رجوی در سفر خود به سوئیس، برای ادای احترام به شهید بزرگ حقوق‌بشر دکترکاظم رجوی، در محل شهادت او به دست دیپلومات- تروریستهای رژیم آخوندی در کوپه درحومه ژنو حضور یافت و با نثار گل بر شهادتگاه این شهید گرانقدر مقاومت ایران یاد او را گرامی داشت.

دکترکاظم رجوی استاد حقوق در ژنو و مبارز نامدار حقوق‌بشر در دو دیکتاتوری شاه و شیخ، روز چهارم اردیبهشت سال ۱۳۶۹ توسط یک تیم ویژه از دیپلومات- تروریستهای رژیم در ژنو مقر اروپایی ملل‌متحد به‌خاطر مبارزاتش در افشای جنایات ضدبشری رژیم که به صدور اولین قطعنامه‌های ملل‌متحد در کمسیون حقوق‌بشر و مجمع عمومی ملل‌متحد در محکومیت دیکتاتوری آخوندی منجرشد، هدف رگبار گلوله‌ها قرار گرفت و به‌شهادت رسید. دکترکاظم رجوی، چنان که گفته بود، تاریخ حقوق‌بشر را با خون پاکش نوشت و پیکرپاکش در وادی السلام در کربلا در کنار جاودانه فروغها و درخاکپای سید الشهدا حسین بن علی (ع) به خاک سپرده شده است.